Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Μερικές φορές με συλλαμβάνω ν' αναρωτιέμαι για πράγματα που ξέρω εκ των προτέρων ότι δεν μπορώ να δώσω μιαν απάντηση. Δεν μπορώ δηλαδή να δώσω μία και μοναδική απάντηση, άλλη δίνω με τη λογική, άλλη με την καρδιά, μια άλλη πάλι με τον αυθορμητισμό, διαφορετική με την πείρα, αλλά και κάποια μόνο με το στόμα.
Το ποια απάντηση θα προλάβω να δώσω εξαρτάται από την κατάσταση που θα βρίσκομαι κείνη τη στιγμή. Αν αναρωτηθώ π.χ. περιμένοντας στον οδοντίατρο «Θα πονέσω;» απαντώ με το συναίσθημα, ενώ αν βρίσκομαι μπροστά από κάποιο ράφι σούπερ μάρκετ κι απορήσω: «Μα, καλά, πότε αυξήθηκαν πάλι οι τιμές στα γάλατα;» σίγουρα θ' απαντήσω με αυθορμητισμό...
Οι πιο πετυχημένες απαντήσεις μου είναι οι διφορούμενες. Όχι αυτές που νομίζετε, αλλά εκείνες -για να εξηγούμαστε- που, ενώ ξέρω πως είναι λάθος, τις επαναλαμβάνω -αδιόρθωτος- δυο και τρεις ή και περισσότερες ενίοτε φορές! Συμβαίνει π.χ. ν' αποφαίνομαι βλέποντας τ' αφεντικό μου ν' αγοράζει καινούργιο αυτοκίνητο: «Τον άλλο μήνα θα πάρω κι εγώ αύξηση». Με πιάνει τότε ο ενθουσιασμός κι αρχίζω τις προετοιμασίες, τις αγορές, τις σπατάλες και τα έξοδα. Μέχρι να έρθει τον άλλο μήνα ο πρώτος λογαριασμός της πιστωτικής... Άλλοτε πάλι, μετά από κάποια καινούργια ενδιαφέρουσα γνωριμία είμαι βέβαιος -βλέποντάς την ν' ακούει με κλειστά μάτια κάτω απ' το φεγγαρόφωτο το ποίημα που μόλις της αφιέρωσα- ότι: «Είμαι ο έρωτας της ζωής της. Με λατρεύει» -αυτή είναι η αγαπημένη μου λάθος απάντηση- κι αρχίζω να ξενυχτάω γράφοντας στιχάκια, στέλνοντας αμέτρητα SMS και λουλούδια, κάνοντας ατέλειωτες ονειροπολήσεις και σχέδια. Ώσπου να'ρθει η ώρα ν' αρχίσουν οι πονοκέφαλοι κι οι ακεφιές της, οι υπερωρίες και τα εκτός έδρας της... σε κάποιο μπαράκι με το γιο κάποιου ματσό...
Την τελευταία φορά -πριν κάνα δυο ή κάτι περισσότερο αν δεν κάνω λάθος βδομάδες- που χτυπήθηκα από το σύνδρομο του... «διφορισμού», ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα με το παράθυρο -και του P/C- ανοιχτό κι η απάντησή μου με βρήκε ξεσκέπαστο.
«Δεν μπορεί. Κάνεις λάθος...», έδωσα στον εαυτό μου με ύφος Καρδινάλιου την ερμηνεία, καθώς αναρωτιόμουν αν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία...
Α, όλα κι όλα!... Κατανοώντας και διορθώνοντας τα λάθη μας γινόμαστε καλύτεροι, μας μάθαιναν στο σχολείο κι εγώ απουσίες δεν έκανα... Η αυτογνωσία είναι σπουδαία ικανότητα κι η αυτοκριτική εξαιρετική διανοητική λειτουργία. Όταν όμως επιχειρείς ως φαίνεται να τις κάνεις ξεσκέπαστος -ακάλυπτος κατά το κοινώς λεγόμενο και με ανοιχτό το MSN- μπορεί ν' αρπάξεις μετά καμιά απογοήτευση ή και καμιά... φόλα -στην καλύτερη περίπτωση και κανένα ποστ- κι άντε μετά να τρέχεις για εμπεριστατωμένες αναλύσεις -ο χαμηλός αιματοκρίτης είναι εξίσου επικίνδυνος με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση- και μεταφυσικές ερμηνείες -όσο γι' αυτό ας είν' καλά ο Καζαμίας κι ο... Τσελεμεντές.
Είναι απ' την άλλη κι αυτό το αίσθημα ευφορίας, που μπερδεύει μερικές φορές τους συλλογισμούς μου και προκαλεί σύγχυση στη διατύπωση της ερώτησης. Οι ερωτήσεις που μου υποβάλω σ' αυτή την περίπτωση μοιάζουν -επίτηδες λες- μ' αυτές των δημοσκοπήσεων!...
«Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να πετυχαίνεις το σκοπό σου;»
Άντε τώρα εσύ να μου δώσεις απάντηση!...
Η λογική λέει, ότι μόνο όταν κινείσαι σχεδιασμένα και προσεχτικά με βήματα που τα διακρίνουν το πείσμα, η υπομονή κι η επιμονή, σε συνδυασμό πάντα -ανάλογα με το πόσο «έξυπνος» είσαι- και με τις αναγκαίες γνωριμίες και παρασκηνιακές συνεργασίες και συνεννοήσεις. Είναι κάτι σαν αυτό που λένε και ξαναλένε περιγράφοντας τους ποδοσφαιρικούς αγώνες οι sportscasters: «Ο τερματοφύλακας διάβασε καλά τη φάση»!...
Η καρδιά απαντά, ότι επειδή όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος, πρέπει να μην είμαστε απόλυτοι κι εγωιστές, αλλά να συγχωρούμε και να προχωράμε γεφυρώνοντας διαφορές και αντιθέσεις, που -ούτως ή άλλως- η ίδια η ζωή δημιουργεί. Κερδισμένος βγαίνεις, τελικά, όταν κατορθώνεις ν' αποφεύγεις τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις, αλλά κι όταν τύχει και σου τύχουν κάνεις κάτι -τύφλα να'χει η αξιοπρέπεια- σαν αυτό που λέει η μάνα μου... «Από ‘δω παν κι οι άλλοι»!...
Ο αυθορμητισμός -χωρίς πολλά-πολλά- υποστηρίζει με αφοπλιστική αμεσότητα, ότι ο τρόπος αυτός είναι ο καλύτερος. Ποιος τρόπος; Μα, φυσικά, αυτός που κάθε φορά έχεις επιλέξει! Δεν ξέρεις, το... «Να σε κάψω Γιάννη. Να σ' αλείψω λάδι»;
Η πείρα είναι πιο επιφυλακτική -ποιος την ακούει συνήθως όμως- και με σύνεση απαντά, ότι καταλληλότερος τρόπος με γενική εφαρμογή δεν υπάρχει. Κάθε περίπτωση έχει τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις της. Συνήθως, αυτό που λέει η λογική, ενισχυμένο και με μια γερή δόση τύχης, σε φέρνει αγκαλιά με την επιτυχία. Κατά το κοινώς λεγόμενο: «Άγιε Νικόλα βόηθα με... Κούνα και συ τα χέρια σου».
«Σταμάτα πια τις μαλακίες»...
Αχ, αυτό το στόμα μου!... Απαντά μερικές φορές φωναχτά και στέλνει την καρδιά και τον αυθορμητισμό μου να κάνουν παρέα στη λογική και την πείρα μου στα... Τάρταρα του διαδικτύου. Έχουν μετά άδικο αυτοί που θα σχολιάσουν ειρωνικά... «Όποιος καλά του κάθεται και πιο καλά γυρεύει, ο διάολος του κώλου του... μπαρμπούνια -κι όχι μόνο- μαγειρεύει»...
Τελικά, ακόμα αναρωτιέμαι, υπάρχει άραγε σωστή απάντηση;