ΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ... ΓΟΝΥ ΜΟΥ!

Λοιπόν, μου συνέβη κι αυτό!...

Δεν είμαι προληπτικός -ή έτσι λέω τουλάχιστον- αλλά, αφού με το δεξί πόδι σηκώθηκα απ' το κρεβάτι το πρωί, καθρέφτη δεν έσπασα, μαύρη γάτα δεν είδα -ούτε παπά, το σταυρό μου τον έκανα φεύγοντας, κάτω από σκάλα δεν πέρασα, πώς έγινε και μου ‘τυχε αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.

Έπεσα από τον ηλεκτρικό!... Στο Μοναστηράκι, την Κυριακή το πρωί!

Ναι, καλοί μου φίλοι, αν είδατε -επειδή έχω καταλάβει ότι πολλοί από σας κάνουν στην περιοχή τις τσάρκες τους- κάποιον να πάει να βγει απ' το βαγόνι και ξαφνικά να πέφτει εγώ ήμουνα!

«Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας».

Κάθε μέρα το ακούω, αλλά δεν την παίρνω την κυρία που μου το λέει καθημερινά στα σοβαρά.

«Σιγά μη συμβεί σε μένα»

Μιλάμε για κενό, όχι αστεία! Ιδιαίτερα τα τελευταία βαγόνια στο ρεύμα προς Κηφισιά απέχουν από την αποβάθρα πολύ. Δεν πήρα και μεζούρα να το μετρήσω, αλλά το ποδαράκι μου χώρεσε ανετότατα κι ας φοράω και 43 νούμερο παπούτσι!

Κάτι ο συνωστισμός -έλεος πια, αποσύρθηκε είπαμε το βιβλίο- στην αποβάθρα, κάτι μια γιαγιά με κάτι τεράστιες μαύρες σακούλες, κάτι μια στιγμιαία αφηρημάδα και νάτο το... 166!

Οι άνθρωποι των ΗΣΑΠ, από το νεαρό σεκιουριτά μέχρι τους υπαλλήλους στα εκδοτήρια, έκαναν ό,τι μπορούσαν να με φροντίσουν... Να μωρομάντιλα που είχαν πρόχειρα, να χαρτομάντιλα, να τα χανζαπλάστ -η αλήθεια είναι ότι λίγο το φαρμακείο του σταθμού θέλει ενίσχυση για να μην αναγκάζονται να τρέχουν για φαρμακευτικό υλικό στο μετρό- με παρέδωσαν στους ανθρώπους του ΕΚΑΒ -ευχαριστώ παλικαριά μου- με τις θερμότερες ευχές τους για περαστικά!

Τελικά, τα ραμματάκια δεν τα γλύτωσα, γλύτωσα όμως το σπάσιμο κι απ' ότι μου είπε ο χειρουργός στο Γενικό Κρατικό, ήμουν ο ένας στους δέκα που έπεσε εκεί μέσα και δεν έσπασε το πόδι του... Γερό κόκαλο ο δικός σου!

Τώρα, όμως -και ασφαλώς υπό την επήρεια της φαρμακευτικής αγωγής- σκέφτομαι, αν δεν είναι δυνατόν τεχνικά ν' αντιμετωπιστεί το χάσμα -όχι των γενεών, αυτό δεν αντιμετωπίζεται με τίποτα(!)- μεταξύ βαγονιού και αποβάθρας, επειδή ο σταθμός αυτός είναι πάνω σε στροφή, μήπως θα μπορούσε να τοποθετηθεί στη γωνία του κρασπέδου ένα ελαστικό υλικό -τόσες εφαρμογές έχει η χημική βιομηχανία πια στην εποχή μας- αντί να έχει αυτό το σίδερο-καρμανιόλα, που -άσχετα αν εγώ στάθηκα μέσα στην ατυχία μου τυχερός- είναι σκέτος δήμιος για όποιο πόδι κατά λάθος πέσει πάνω του; Κι αν είναι κανένα καλλίγραμμο κι όχι... τριχωτό σαν το δικό μου, αμαρτία δεν θα ‘ναι;