Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;


Η πόρτα του γραφείου άνοιξε ξαφνικά χτες πρωί-πρωί κι ο Χρήστος όρμησε φουριόζος, αφήνοντάς την ορθάνοιχτη πίσω του.
«Για δες... Πώς το βρίσκεις;» ρώτησε και κάνοντας μια δρασκελιά προς το μέρος μου άφησε αδέξια ένα λευκό ντοσιέ πάνω στο γραφείο ανάμεσα στον καφέ, το αναμνηστικό σταχτοδοχείο απ' την Τήνο και μια στοίβα χαρτιά. Η φλιτζάνα με τον αχνιστό ελληνικό στο τσακ τη γλύτωσε...
«Καλημέρα...», μουρμούρισα με νόημα και τον κοίταξα με έκδηλη απορία, αλλά και μια δόση αυστηρότητας στο βλέμμα. Ξεφύσησα κάπως βεβιασμένα τον καπνό και χωρίς ν' αφήσω το τσιγάρο σήκωσα αργά το νάιλον ντοσιέ. Το εξώφυλλο ήταν καλύτερο από κάθε άλλη φορά, εντυπωσιακό...

«ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ»

Ένα τρυφερό συναίσθημα φτερούγησε με μιας στο στήθος μου καθώς διάβαζα τα κεραμιδί κεφαλαία γράμματα. Η γλυκιά αύρα της αγάπης, του ενδιαφέροντος και της κατανόησης κατέκλυσε το μισοκοιμισμένο ακόμα μυαλό και δρόσισε την κουρασμένη καρδιά μου. Ξύπνησα... Ο Χρήστος μας -δυο μέτρα παλικάρι που το έχω σαν παιδί μου- γιος της αγαπημένης μου αδελφής, της Τασίας, με ξεχωριστές σπουδές στη δημοσιογραφία, εδώ κι ενάμιση χρόνο ψάχνει επίμονα για δουλειά...
Άνοιξα κι άρχισα να ξεφυλλίζω το ντοσιέ με αφοσίωση και προσοχή, όπως τότε -μετά την επιστροφή του από το μεταπτυχιακό στο Παρίσι- μου παρουσίασε δειλά το πρώτο βιογραφικό του. Αυτό που τώρα είχα μπροστά μου ήταν καλογραμμένο κι αναλυτικό... Σπουδές, μεταπτυχιακά, υποτροφίες, γλώσσες, σεμινάρια, επιμορφώσεις, άρθρα-δημοσιεύσεις, δραστηριότητες, εμπειρία, ενδιαφέροντα...
«Θείε, τώρα μαθαίνω και μηχανάκι...» είπε κάποια στιγμή από μόνος του.
«Για πού το προορίζεις; Είναι και πάλι πολύ εντυπωσιακό και ξεχωριστό... Για καμιά μεγάλη εφημερίδα σίγουρα ή μήπως για κάποιο τηλεοπτικό σταθμό;» ρώτησα συνεχίζοντας να το φυλλομετρώ.
«Συνεργάτης» απάντησε κοφτά με έναν τόνο υπερηφάνειας στην προτελευταία συλλαβή.
«Ενδιαφέρον ακούγεται!... Ετοιμάζεσαι να μπεις κι εσύ στο χώρο των επιχειρήσεων...» παρατήρησα κοιτάζοντάς τον ίσια στα μάτια με ειλικρινή θαυμασμό. «Ξέρω τους κόπους που έχεις κάνει τόσα χρόνια για να φτάσεις ως εδώ, ήρθε η ώρα ν' ανοίξεις τα φτερά σου... Έχεις γνώσεις να φάν' κι οι κότες, κότσια και φαντασία, φιλότιμο και δημιουργικότητα, φιλοδοξίες και σωστή σωματική διάπλαση, υπομονή κι επιμονή! Τι άλλο θέλεις;» συμπλήρωσα το ίδιο περήφανα κι εγώ.
«...Μηχανάκι» ακούστηκε μ' αποφασιστικότητα η -απροσδόκητη για μένα- απάντησή του.
Ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απορία «Ααα...» μου ξέφυγε. Έστρεψε αργά το κεφάλι προς τα κάτω, μου φάνηκε ότι είδα φευγαλέα στα μάτια του μια σκιά...
«Όλα αυτά είναι καλά, αλλά για να φτάσεις κάποια μέρα να "γράψεις", για να μπορέσεις να φτάσεις εκεί που θέλεις κι αξίζεις, για να μπεις στα διευθυντικά γραφεία και να πλησιάσεις στα κέντρα των αποφάσεων, πρέπει να ξέρεις και μηχανάκι», ακούστηκε η πεισμωμένη αντίδρασή του και με μια αστραπιαία κίνηση τράβηξε ένα απόκομμα από την κωλότσεπη.
«Δες...» Μου πρότεινε.
Του έριξα μια ματιά...

«Κατάλαβα...» κούνησα το κεφάλι... «Σήμερα εξωτερικές δουλειές, αύριο τους καφέδες και τις τυρόπιττες, μεθαύριο θυρωρός ή νυχτοφύλακας, ύστερα τη διανομή των φακέλων στα γραφεία κι αργότερα...»
«Μα, τι λες τώρα;»
με διέκοψε απότομα. «Εδώ το λέει καθαρά, οι ανάγκες είναι συνεχείς για όλα τα τμήματα...»
Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα αργά προς το μέρος του με το απόκομμα στο χέρι.
Ναι, αγόρι μου, οι ανάγκες είναι συνεχείς... Έτσι, με φιλική πάντα διάθεση και χαλαρούς τόνους, γιατί το όνειρο πρέπει να τροφοδοτείται με στρογγυλές λέξεις, εύηχες κι επικοινωνιακές. Λέξεις που να επιβεβαιώνουν την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και ταυτόχρονα να κατοχυρώνουν τη θέση μας απέναντι στους ανταγωνιστές. Το σπουδαιότερο όμως, μια ανεπαίσθητη ελπίδα να κλείνει πάντα το μάτι στη φιλοδοξία... Από κάπου να πιαστείς, κάπως να ξεκινήσεις...
Γι' αυτό σπούδασες, Χρήστο μου; Για να παραγεμίζεις φακέλους και ντοσιέ με βιογραφικά ως τα εικοσιεννιά σου, αλλά η ικανότητα επικοινωνίας και συνεργασίας σου, η αντίληψη, ευελιξία, αποτελεσματικότητα και αντοχή σου στην πίεση της εργασίας, να εξαρτώνται από το αν ξέρεις ισορροπία, αν «χώνεσαι» στους ταξιτζήδες, αν αντέχεις το λιοπύρι, τη βροχή, το καυσαέριο;
Κυνήγησε, λοιπόν, τ' όνειρό σου και καλή τύχη... Ούτως ή άλλως, όλα τα βιογραφικά θεωρούνται απολύτως εμπιστευτικά.
«Πήγαινέ το!... Είμαι βέβαιος, ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρεις περίφημα!...» του χαμογέλασα πλατιά και χτυπώντας τον φιλικά στον ώμο έχωσα το απόκομμα στη χούφτα του σχολιάζοντας: «Οι άνθρωποι εκεί, αν μη τι άλλο, δείχνει να έχουν στυλ και χιούμορ»...

2 σχόλια:

  1. ΣΧΟΛΙΑ: 30
    # greendim στις 05/10/2007, 10:20 πμ
    Α ρε ΒΟΥΔΑ...
    μόνο εσύ τόσο "ψηλά" και κάποιοι λίγοι εδώ μέσα που ακλουθούν από κοντά...
    # darkwhisper στις 05/10/2007, 10:44 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Eσύ είπες αυτά που είχες να πεις. και πολύ καλά έκανες. τώρα το μόνο που χεις να κάνεις είναι να του δώσεις χώρο να αποκτήσει τη δική του εμπειρία. Ακόμα και με "σφαλιάρες". Αλλά θάναι οι δικές του σφαλιάρες!
    # PINK FISH στις 05/10/2007, 10:45 πμ
    Καλημέρα...
    Βούδα...Μου θύμισες το δικό μου κυνηγητό όταν έψαχνα για δουλειά, την ανασφάλεια και την αγωνία...Δύσκολα τα πράγματα. Εύχομαι ότι καλύτερο για τον ανιψιό σου
    # ImmortalJunkie στις 05/10/2007, 10:50 πμ
    καλή
    τύχη στον Χρήστο!και με τη βέσπα θα μάθει να (εξ)ελίσσεται!
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 11:18 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    ...Φίλοι μου, το κείμενο της αγγελίας είναι τόσο... εμπνευσμένο, που μου έδωδε κι εμένα κάτι από την φαντασία του!!... Να περνάτε καλά!
    # darkwhisper στις 05/10/2007, 11:20 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    ΧΑΧΑΧΑ! Και συ το ίδιο!
    # ImmortalJunkie στις 05/10/2007, 11:26 πμ
    ;-)))
    τόσο αληθινό...!!καλο σκ!
    # moreenless στις 05/10/2007, 11:40 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    φαντασία πολλών κυβικών. εγώ τόζησα πριν από καμμιά βδομάδα, όχι με βέσπα, και α-μηχανεύτηκα. τι να πεις σε μια τέτοια δήλωση? ακόμα αναρωτιέμαι
    # Velvet στις 05/10/2007, 11:47 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Μπράβο στον ανιψιό σου Voudas! Μπράβο γιατί ξέρει ότι τίποτα δεν χαρίζεται και για όλα πρέπει να παλέψεις στην ζωή! Δεν ξέρω αν εσύ μόλις τελείωσες τις σπουδές σου μπήκες αμέσως στα μεγάλα γραφεία και στις μεγάλες αποδοχές, αλλά προσωπικά για να φτάσω εδώ που είμαι μέχρι και φυλλάδια στον δρόμο έχω μοιράσει και εξωτερικές δουλειές έχω κάνει και ας είχα και πτυχία και γλώσσες και ικανότητες! Βλέπεις δεν είχα ένα προσόν μόνο! Το μέσο! Μόνο έτσι όμως όταν βρεθείς εκεί που σου αξίζει γνωρίζεις πώς να φερθείς και να διατηρήσεις τα κεκτημένα! Ευτυχώς λοιπόν σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία και τη ρεμούλα υπάρχουν παιδιά που παλεύουν να ξεκινήσουν από χαμηλά αλλά και εταιρείες που δίνουν ευκαιρίες. 'Εστω και με μηχανάκι!
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 12:13 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Η δουλειά δεν είναι ντροπή, είναι το... ζητούμενο!... Μέρα με τη μέρα οι συνθήκες στην αγορά εργασίας γίνονται δυσκολότερες -ιδιαίτερα για τους νέους- κι οι ευκαιρίες περιορίζονται. Χρειάζεται υπομονή κι επιμονή... Δυστυχώς, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις Velvet, το "μέσο" εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει και στον ιδιωτικό τομέα -όπως ο κομματισμός στο δημόσιο...
    # AthinaiosEpanastatis στις 05/10/2007, 12:37 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Ίσως είμαι λάθος,αλλα διακρίνω ένα ύφος σε αυτό το κείμενο-post μια ελαφρά ειρωνία και μια στάση υπεράνω απέναντι στους νέους...ίσως πάλι να είμαι λάθος.
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 12:46 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Ασφαλώς και κάνεις λάθος, Epanastati! Κάθε άλλο από ειρωνεία προς τους νέους... Αν έχεις χρόνο και υπομονή δες το λιγάκι πιο προσεχτικά... Και σίγουρα όχι "παιχνίδια" υπεροψίας από εμένα με το ευαίσθητο θέμα της ανεργίας και της αναζήτηση εργασίας. Μαζί με αυτά τα παιδιά και τους νέους, σταθερά και πάντα!!
    # PINK FISH στις 05/10/2007, 12:50 μμ
    Συμφωνώ...
    το post σου είναι γεμάτο αγάπη, διακρίνεται εύκολα...Όσο για το "μέσο" έχει καταντήσει μάστιγα, ακυρώνει κάθε είδους αξιοπρέπεια...
    # Velvet στις 05/10/2007, 12:52 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Ναι αλλά στον ιδιωτικό τομέα το μέσο φτάνει μέχρι ένα σημείο. Κανείς δεν σου δίνει ευκαιρίες χωρίς να το αξίζεις γιατί κανείς δεν γουστάρει να χάνει λεφτά από την τσέπη του. Στο δημόσιο όμως την ανικανότητα του κάθε υπαλλήλου την πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι. Ξέρω πολλούς που κάθονται σε γραφεία και πίνουν καφέδες και μιλάνε στο messenger επειδή έτυχε να είναι 'κομματόσκυλα'. Το προχώρησα λίγο το θέμα σόρρυ, αλλά δεν μπορώ την αδικία!
    # lulu στις 05/10/2007, 01:09 μμ
    Και εντάξει
    τα 'κομματόσκυλα' να μιλάνε στο messenger. Μπορεί να λένε και κάτι χρήσιμο. Αν δεν ξέρουν καν πως ανοίγει ο υπολογιστής? Και πληρώνονται και έξτρα για αυτό (ανθυγειινή εργασία)? Ή αν παίζουν πασιέντζες και στη λένε επειδή άργησες 10 λεπτά? Ε?
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 01:11 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΝΕΛ;
    Καλημέρα pink!... Μαθαίνω με θλίψη, ότι προεκλογικά οι διορισμοί σε θέσεις για τα ταμεία super market βρέθηκαν πολύ ψηλά στο "χρηματιστήριο" της ψηφοθηρίας... Σωστά τα λες και πάλι Velvet, είναι γεγονός ότι υπάρχουν προβλήματα και το πιο δυσάρεστο είναι ότι δεν φαίνεται φως στο τούνελ...
    # Velvet στις 05/10/2007, 01:12 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Lulu!!! My point exactly!!! Αμ το άλλο! Φιλάνε κατουρημένες ποδιές να μπουν στο δημόσιο και μόλις μπουν...κάνουν απεργία!!!
    # lulu στις 05/10/2007, 01:16 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΡΕΞΙΜΟ;
    Και μετά από 'δω, πάω για 2η δουλειά σε εργαστήριο, που τα παιδιά σχολάνε μετά τις 7 (ή όταν τελειώσει η δουλειά) και όλη μέρα ΤΡΕΧΟΥΝ! Χωρίς βύσμα στο δημόσιο, τα τσαμένα...
    # gremlin στις 05/10/2007, 01:18 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    ...τουλάχιστον ο νεαρός πρωταγωνιστής του post είναι προσγειωμένος και γνωρίζει τα 'μυστικά' της ελληνικής επαγγελματικής πραγματικότητας. υπάρχουν τόσα ... ούφα... που νομίζουν ότι επειδή έκαναν ένα mba στο εξωτερικό, εδώ τους περιμένουν πως και πως να τους δώσουν την διοίκηση της εταιρείας. και ,,, ω! τι κρίμα όταν πληρώνονται με τον βασικό μισθό όταν έχουν ξοδέψει χιλιάδες ευρώ στα ξένα πανεπιστήμια. καλό σαββατοκύριακο Voudas!
    # PINK FISH στις 05/10/2007, 01:22 μμ
    Ειδικά...
    για τα super market (επειδή το έχω ψάξει για στενό συγγενικό μου πρόσωπο) η δουλειά "βρωμάει" εδώ και καιρό Βούδα....ακόμη και για μια τέτοια δουλειά-και ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω τίποτα με όσους δουλεύουν σε s/m-χρειάζεται βουλευτής. Ξεφτίλες!!
    # karagiozaki στις 05/10/2007, 01:24 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    εύχομαι να πάνε όλα καλά για τον Χρήστο... είναι τόσο περίεργη αυτή η περίοδος που ψάχνει κανείς για δουλειά.... μέσα στην αγωνία και την απορία συχνά... καλημέρα Vouda΄!!!!
    # lulu στις 05/10/2007, 01:26 μμ
    Δεν κατάλαβες,
    Gremlin. Ξέρω κάποια που έχει κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία, έμεινε εκεί και τώρα θέλει να γυρίσει εδώ. Έχει βάλει τους δικούς της να της ψάχνουν για δουλειά, γιατί λέει δε γυρίζει για 700 ψωροευρώ! Εμείς δηλαδή είμαστε μαλάκες, έτσι γλυκιά μου? Α, προς το παρόν δουλεύει εκεί, αλλά τσοντάρουν κι οι γέροι, ο πατέρας (με καρδιά) ξυπνά στις 5 για δουλειά. Και φυσικά δεν πάμε πουθενά χωρίς μια Λουίς Βουιτόν (ναι, έτσι λέγεται σωστά), ένα Gucci... Απ' όλα έχει ο μπαξές! Δυστυχώς!
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 01:49 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Νομίζω, φίλοι μου, ότι η συζήτηση απόχτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον με τις απόψεις και τις εμπειρίες που καταθέτετε και χαίρομαι που το post έδωσε την αφορμή. Ασφαλώς, σήμερα τα παιδιά του Λυκείου οδηγούνται από ένα σύστημα δήθεν δωρεάν παιδείας στο κρεματόριο των εισαγωγικών γεμάτα άγχος και καταπίεση. Και στη συνέχεια όσα έχουν την "τύχη" να εισαχθούν μπαίνουν σε ένα άλλο φαύλο κύκλο σπουδών, μεταπτυχιακών κλπ. κλπ. για να φτάσουν τελικά πού; Στα υπουργικά ή βουλευτικά γραφεία ή στα γραφεία ανεργίας. Μεγάλο το θέμα και αν έχετε διάθεση συνεχίζουμε τον διάλογο...
    # gremlin στις 05/10/2007, 01:56 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    τα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, πάντα ήταν γραφεία ευρέσεως εργασίας, ανεξαρτήτου κυβέρνησης και χρωματικού προσδιορισμού. το 'μέσο' δεν θα πεθάνει ποτέ και μην είμαστε τόσο απόλυτοι, όλοι με γνωστούς δουλεύουν. απλά υπάρχουν οι νέοι που ξέρουν την ελληνική πραγματικοτητα, αυτοί που κοιμούνται όρθιοι και προσωπική μου γνώμη, αν κάποιος μπορεί να παραμείνει στο εξωτερικό, να μείνει και να μην γυρίσει ξανά πίσω. μόνο για διακοπές στην ελλάδα. μόνο για διακοπές.
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 04:40 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ... ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ;
    Εκείνο που παρατηρώ -και θα το πω γιατί δεν αντέχω άλλο- είναι το γεγονός, ότι κανείς σας, φίλοι μου, δεν σχολίασε το κείμενο της αγγελίας!... Κανείς δεν πρόσεξε άραγε, ότι είναι από τη LIFOLAND? Κανείς δεν κοιτάζει τη στήλη My Lifo? (Ξέρετε, εκεί που επιλέγονται και προβάλονται -πάντα με αντικειμενικά κριτήρια- τα πιο ενδιαφέροντα ποστάκια της μέρας)... Εκεί ακριβώς στη μέση υπάρχει από μέρες κι αυτή η καταχώρηση εύρεσης συνεργατών...
    # AthinaiosEpanastatis στις 05/10/2007, 06:20 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Πήγαινε στον Sisyphus Παρ, 21 Σεπ 2007 11:44 πμ [76 hits] και θα δείς τα περί αγγελίας....και πως "¨κανεις δεν προσεξε άραγε.... κλπ"
    # VOUDAS στις 05/10/2007, 07:14 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ Β.Ε.Σ.Π.Α.;
    Το βρήκα, φίλε Athinaie, κι είναι πράγματι... εμπνευσμένο και με χιούμορ το ποστ του Sisyphous! Δεν το είχα δει. Εγώ πάντως αναφέρθηκα στο προηγούμενο σχόλιό μου στην αγγελία που δημοσιεύει εδώ και μέρες η lifo. Δεν το είδες;
    # pilgrim στις 05/10/2007, 09:46 μμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Αγαπητέ Voudas, πάντα εύστοχος!!! Καμμιά φορά νιώθω ότι είμαι τυχερός που σχετικά νωρίς βρήκα μια (μη μόνιμη) δουλειά που ευτυχώς έχω ακόμα (και πιο τυχερός ακόμα επειδή πέταξα στο δρόμο τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτού που σπούδασα για να κάνω αυτή την άλλη δουλειά, πράγμα όχι και τόσο σώφρον). Πιστεύω ότι μπόρεσα να βρω δουλειά επειδή δεχθηκα στα 25 μου την πρόταση και έφυγα από την Αθήνα, χωρίς δεύτερη σκέψη (παρότι με πόνο ψυχής). Εκεί δεν θα κατάφερνα τίποτα, όχι μόνο επειδή δεν ήξερα κανέναν, αλλά και επειδή έβλεπα ότι δεν "τραβάω". Ούτε κι εδώ, αν κάποιος δεν μου έδινε την ευκαιρία. Όλοι μου είπαν ότι αυτοκτόνησα επαγγελματικά που ήρθα εδώ, αλλά και στην Αθήνα τί θα ήμουνα; Θα έκανα μια δουλειά που μισούσα (δικηγόρος) σε κάποιο γραφείο με πενιχρό μισθό... Τώρα, επί της αγγελίας (επειδή μας τσιγκλάς). Είτε αυτοί που την συνέγραψαν έχουν πολύ χιούμορ, είτε πια έχουν αγριέψει τα πράγματα τόσο πολύ... Δεν βλέπω γιατί η lifoland να διαφέρει από τις άλλες εταιρείες... Η αγορά είναι αμείλικτη δυστυχώς. Το "φύγε εσύ-έλα εσύ" πάει σύννεφο, όσο υπάρχουν έξω από την πόρτα κάποιοι που περιμένουν απλά την "ευκαιρία". Και όσοι δουλεύουμε σε δουλειές "εκτός αγοράς" και θεωρούμαστε παρασιτικοί οργανισμοί, κάτι σαν μανιτάρια, το ζούμε περισσότερο (δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθούμε στην ώρα μας, δεν πρόκειται ποτέ να πάρουμε καλό μισθό, οι υπερωρίες μας θα πάνε υπέρ πίστεως)... Αλλά, αν αυτό είναι το τίμημα για να κάνεις κάτι που σου αρέσει, το πληρώνω cash... Όταν με πιάνουν τα ντελίριά μου και θέλω να φύγω από τη δουλειά (έχω πάντα μια παραίτηση γραμμένη στο πισί μου, από την πρώτη μέρα, έτοιμη, ώστε απλά να πατήσω print), με σκέφτομαι, εμένα, που είμαι ανίκανος να ανταγωνιστώ οποιονδήποτε, να τρέχω πάλι με τις εφημερίδες και τα βιογραφικά στο χέρι... Και τώρα, ποιος θα πάρει έναν τύπο ψιλοπουρό (33) με δύο πτυχία, διάφορα άλλα σούξου-μούξου, 7 χρόνια προϋπηρεσία σε "μη κερδοσκοπικό φορέα"; Για να του κλείσω το μαγαζί; Και, φαντάσου, ούτε μηχανάκι δεν ξέρω... (πάλι φλυάρησα, αλλά πάντα μας δίνεις ωραία ερεθίσματα...)
    # Ανώνυμος στις 06/10/2007, 12:49 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;
    Δεν σας ξέρω δεν με ξέρετε είμαι ένας απλός άνεργος και όχι αέργος πολίτης....θα συμφωνήσω με όλους και όλες και πιο πολύ με κάποιους που "κρύβονται"πίσω απο τα ψευδώνυμα velvet,lulu και athinaiosepanastatis....και στο pilgrim 33 δεν είσαι πουρό μια χαρά άνθρωπος είσαι....και εσυ ωραία τα λες...Aντέ ζήτω η ΒΕΣΠΑ
    # VOUDAS στις 08/10/2007, 11:23 πμ
    ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΕΠ;
    Είναι μεγάλη απόφαση, φίλε pil, να φύγεις από την Αθήνα! Θυμάμαι πόσο παραστατικά στο παρελθόν έχεις μοιραστεί μαζί μας κάποια από τα συναισθήματά σου εκείνης της εποχής. Δύσκολα σήμερα οι νέοι ιδιαίτερα αποφασίζουν να την εγκαταλείψουν και ν' αγωνιστούν να ριζώσουν στην περιφέρεια. Ασφαλώς, όπως είσαι σε θέση από πρώτο χέρι να γνωρίζεις, οι συνθήκες γενικά, αλλά και ειδικά στην αγορά εργασίας, δεν είναι ιδανικές. Αυτή η ριμάδα η "περιφερειακή ανάπτυξη" μόνο στα προγράμματα μένει, ώσπου να ερημώσουν φαίνεται από νέους όλες οι περιοχές που σήμερα έχουν ακόμα τις απαραίτητες προϋποθέσεις... Σχετικά με το όμορφο νησί σου, είχα την ευκαιρία το περασμένο καλοκαίρι που βρέθηκα εκεί να γνωρίσω κάποιους -έχω κι αυτό το... κουσούρι- ενδιαφέροντες ανθρώπους, που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό και την οινοποιία και διαπίστωσα πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες να υλοποιήσεις τις ιδέες σου, όσο αναγκαίες κι αν είναι για τον τόπο, όταν είσαι μακριά από την Αθήνα. Είναι θετικό, ότι οι δυσκολίες οπλίζουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και θέληση αυτούς τους ανθρώπους και συνεχίζουν με κέφι τις προσπάθειές τους... 'Οπως κι εσύ νεαρέ μου φίλε, που -σα δε ντρέπεσαι(!)- αλιεύεις ακόμα κοπλιμέντα περί τούτου!!!! Τους θερμούς χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρτήθηκε στη LIFOLAND την Παρ, 05 Οκτ 2007 10:03 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή