Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ


Ο θείος Βάρδας ήταν γεροντοπαλίκαρο. Καλοκάγαθος και θρησκευόμενος άνθρωπος. Συνταξιούχος τραπεζικός. Είχε -απ' ό,τι τον θυμάμαι- κάτασπρο δέρμα και ολοστρόγγυλο φαλακρό κεφάλι. Φορούσε πάντα γραβάτα, κοστούμι κι από μέσα ένα πλεχτό μπλε γιλέκο. Στην Κυψέλη έμενε -ψηλά στη Σκιάθου- δίπλα στο βουνό. Πού και πού κατηφόριζε στην Πλατεία Αττικής για να φάει μαζί μας. Του άρεσαν τα παντζάρια με σκορδαλιά και τα κουκιά γιαχνί -μπλιαχ! - κι η μάνα μου κάθε που θα μαγείρευε από δαύτα πάντα τον θυμόταν.
Τις παραμονές των γιορτών τον περίμενα με μεγάλη αγωνία. «Πότε θα φτιάξεις παντζάρια;» ρωτούσα και ξαναρωτούσα τη μάνα μου με το που έμπαινε ο Δεκέμβρης. Ο θείος εκείνες τις μέρες ερχόταν πάντα στο σπίτι κρατώντας μου δώρο ένα βιβλίο. Κάθε φορά το βιβλίο ήταν αμιγώς χριστιανικού περιεχομένου -«Ψηλές Κορυφές», «Λευκά Φτερά», «Ο Δρόμος της Νίκης» κι άλλα τέτοια. «Για τη σωστή διάπλαση και αγωγή της ψυχής», όπως συνήθιζε να μου λέει. Εγώ; Ίσα-ίσα που τα ξεφύλλιζα βιαστικά...
«Ε, καλά...» θα μου πεις, «Και τότε γιατί είχες αγωνία;»
Μα, γιατί απλούστατα ο θείος κάθε που έρχονταν Χριστούγεννα έχωνε ανάμεσα σε κάποιες σελίδες κι ένα φακελάκι μ' ένα πενηντάρικο!... Αυτό ήταν για μένα το... ζητούμενο κι ο δρόμος της... αρετής, που αργότερα ονομάστηκε «Η σωτηρία της Ψυχής»! Είχα όμως και για έναν ακόμα λόγο αγωνία. Το... τελετουργικό της παράδοσης του βιβλίου προέβλεπε πριν το πάρω στα χέρια μου ν' απαντήσω σε μια ερώτηση που μου έκανε. Πότε ήτανε αριθμητικής, πότε γεωγραφίας, πότε ιστορίας, για τα θρησκευτικά δεν το συζητάμε...στάνταρ! Και -ω, του θαύματος!- πάντα εύρισκα την απάντηση, αφού, κατά έναν περίεργο τρόπο, οι ερωτήσεις του ήταν «εντός ύλης»! Στα θρησκευτικά βοήθαγε, φυσικά, και το... Κατηχητικό, που πήγαινα κάθε Κυριακή!... Για μένα πάντως, όπως και να 'χε, η αγωνία, αγωνία...
Εκείνα τα Χριστούγεννα ο θείος ήταν στο νοσοκομείο. Είχε κάνει εγχείριση στη χολή και δεν θα μπορούσε να έρθει. Δεν με ξέχασε όμως. Απ' ότι έμαθα απ' τη μάνα μου, έδωσε εντολή στην Παγώνα -κάτι μεταξύ ψυχοκόρης και καθαρίστριας που τον φρόντιζε- ν' αγοράσει για λογαριασμό του το καθιερωμένο βιβλίο και να μου το φέρει. Εκείνη, όλο το καθυστερούσε. Κάτι έλεγε πως είχε δουλειές, κάτι ότι δεν πρόλαβε να ψωνίσει, κάτι τόνα κάτι τ' άλλο κι οι μέρες περνούσαν αλλά το δώρο πουθενά. Αποφάσισα το λοιπόν ο καλός σου κείνο τ' απόγευμα να πάω και να το πάρω μόνος μου... Πενηντάρικο -υπολόγιζα- ήταν αυτό!... Είχα δει και μια μπάλα ριγέ στο ψιλικατζίδικο!...
«Κολιάτσου - Παγκράτι» έγραφε το τρόλεϊ. Και θέλω να σας πω εδώ, ότι το τρόλεϊ ασκούσε πάνω μου μια παράξενη γοητεία! Ναι, μεν μου άρεσε και στα λεωφορεία της «Α.Σ.Π.Α.» να κάθομαι μπροστά-μπροστά ή στα άλλα τα τρίπορτα, αλλά με το τρόλεϊ ήταν αλλιώς.... Κάτι οι «κεραίες», κάτι το χρώμα, κάτι το τίναγμα μόλις ξεκίναγε, κάτι ο εισπράκτορας που έβγαζε το εισιτήριο γυρίζοντας μια μανιβελίτσα σ' ένα μηχανάκι, ήταν μαγεία!
Μαγεία ήταν τις μέρες των γιορτών κι η βόλτα με τους γονιούς και τον μικρούλη αδελφό μου στους φωτισμένους δρόμους. Η Πατησίων, η Αθηνάς, η Πανεπιστημίου. Η Ομόνοια. Το Σύνταγμα. Μαγεία οι στολισμένες με γιρλάντες κολώνες, οι βιτρίνες της Ερμού -που γινόταν με το «έτσι θέλω» πεζόδρομος από τον πολύ κόσμο- ο «ΠΑΛΛΗΣ», το «ΜΙΝΙΟΝ», ο «ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ», ο «ΔΡΑΓΩΝΑΣ». Εκεί, στην γωνία Ιθάκης και Πατησίων, μαγευόμουν από τις φορτωμένες με κάθε λογής παιχνίδια βιτρίνες εκείνου του μαγαζιού... Τέλος πάντων!...

Τα ρολά και τα πατζούρια του σπιτιού ήταν θεόκλειστα. Χτύπησα με χτυποκάρδι το κουδούνι πολλές φορές. «Ποιος είναι;» ακούστηκε με τα πολλά η γνώριμα τσιριχτή φωνή της Παγώνας από μέσα. Μούδιασα, μα δεν δείλιασα. «Εγώ κυρία, ο Βαγγέλης της Άρτεμης...». Με ανακούφιση άκουσα την κλειδαριά και μετά τον σύρτη... Ακόμα κούμπωνε την κλαρωτή ρόμπα όπως προχωρούσε μπροστά στο στενό διάδρομο. «Περίμενέ με στην κουζίνα», είπε κοφτά και χάθηκε στο σαλόνι.
Οι καρέκλες ήταν φορμάικα κι όπως κάθισα κρύωσαν τα πόδια μου, φορούσα, βλέπεις, ακόμα κοντό παντελόνι τότε. Η κουζίνα είχε ένα μεγάλο παράθυρο κι έβλεπε ίσια τα βράχια του βουνού. Ήταν κι αυτή τεράστια, όπως τεράστιο ήταν κι όλο το σπίτι του θείου. Μου έκανε εντύπωση που είχε δυο καμπινέδες! Ο θείος είχε και καλοριφέρ, μίξερ, ηλεκτρική κουζίνα και ηλεκτρικό ψυγείο. Στο σαλόνι είχε και μια μεγάλη ξύλινη(!) τηλεόραση. Πολυτέλειες ονειρικές για τα παιδικά μου μάτια...
Σαν ομιλίες ψιθυριστές μου φάνηκε ότι άκουσα σε μια στιγμή από τη μεριά του σαλονιού. «Λες να'ναι η τηλεόραση;» αναρωτήθηκα αστραπιαία κι η περιέργεια μ' έφερε στις μύτες των παπουτσιών πατώντας να περπατώ κρυφά-κρυφά προς τα ‘κει. Τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο αναβόσβηναν κι αντανακλούσαν πίσω από το κρύσταλλο της δίφυλλης τζαμένιας πόρτας του σαλονιού. Ένα, «Άσε με πια!», πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου. Έσκυψα με την τελευταία ικμάδα κουράγιου προς τη χαραμάδα της πόρτας. Εκεί κέρωσα. Στο αναβόσβησμα των φώτων του δέντρου και στην αχνή ανταύγεια απ' το φως της απέναντι κάμαρας, διέκρινα τη σκιά ενός ψηλού ανθρώπου, που με ατσούμπαλες κινήσεις κρατούσε στην αγκαλιά του την Παγώνα κι έτριβε τη μούρη του μια στο λαιμό της και μια μπροστά στο στήθος της. Εκείνη σαν να σπαρταρούσε και χτυπιότανε έχοντας σηκωμένο πίσω τόνα της πόδι.
Πώς γύρισα στην κουζίνα ούτε που θυμάμαι. Ξανακάθισα ακίνητος στην καρέκλα κι η φορμάικα μου φαινότανε τώρα ακόμα πιο παγωμένη. Η καρδιά μου λογάριαζα πως θ' ακουγόταν ίσαμε το σαλόνι και θα με πρόδιδε, γι' αυτό κρατούσα -όσο μπορούσα- την αναπνοή μου... Τόσο μυαλό!...

Μετά από λίγο κατηφόριζα λαχανιασμένος προς την Πατησίων σκίζοντας βιαστικά και άτσαλα το χάρτινο περιτύλιγμα του βιβλίου. Στη γωνία της Δροσοπούλου κοντοστάθηκα. Με λαχτάρα έψαξα προσεχτικά ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου -ούτε που πρόσεξα το εξώφυλλο που έγραφε: «Τα Χριστούγεννα Του Τεμπέλη». Τίποτα. Ούτε φακελάκι, ούτε πενηντάρικο! Έψαξα και ξανάψαξα με αγωνία. Οι σελίδες ήταν άκοπες κι άρχισα να τις σκίζω χρησιμοποιώντας το δάχτυλό μου για χαρτοκόπτη. Τζίφος. Στην Πατησίων που είχε πιο πολύ φως ξανακοίταξα με προσοχή. Απογοήτευση. Οι σελίδες δεν έκρυβαν αυτή τη φορά τον πολυπόθητο για τα παιδικά μου μάτια χριστουγεννιάτικο μποναμά.
Προσπερνώντας το ψιλικατζίδικο του κυρ-Βασίλη στη γειτονιά μου, δεν είχα πια το κέφι να κοιτάζω προς τη βιτρίνα με τη λαχταριστή μπάλα. Η μάνα μου στο σπίτι δυσανασχέτησε με την αχαριστία μου, να πετάξω θυμωμένα το δώρο του θείου στον καναπέ του σαλονιού. Μαύρα Χριστούγεννα πέρασα. Ο καημένος ο Παπαδιαμάντης!... Ήταν ο μόνος που δεν έφταιγε!...
Τη μπάλα την έφερε τελικά την Πρωτοχρονιά ο Άγιος Βασίλης!... Τότε δεν με απασχολούσε σαν παιδί το... υπαρξιακό του δίλημμα!... Για μένα υπήρχε και παραϋπήρχε κι άκουγε τις ευχές μου και δεν χρειαζόταν να ξοδέψει περιουσίες και μισθούς ενός χρόνου για να ικανοποιήσει τις παιδικές μου επιθυμίες. Μου έφτανε μια μπάλα, μια ξυλοκοπτική, ένα αυτοκινητάκι με μπαταρίες, λίγες γκαζές...

«Την παλιοβρόμα! Θέ' μου, σχώρα με... Μου μαγάρισε το σπίτι!... Φίδι κολοβό κρυβόταν στον κόρφο μου τόσα χρόνια και δεν το είχα πάρει είδηση...» πρώτη φορά η φωνή του θείου Βάρδα αντηχούσε έξω από την πόρτα του σπιτιού μας. Μπήκα και -ακουμπώντας με προσοχή τη σχολική τσάντα σε μια γωνιά του χολ- στάθηκα κρυμμένος παραδίπλα στην πόρτα της κουζίνας και...
«...Μου σπίτωσε τον αχαΐρευτο το γκόμενο χρονιάρες μέρες, το παλιοθήλυκο... Έφαγε, έφαγε ο ανεπρόκοπος, μέχρι και το χαρτζιλίκι του παιδιού έφαγε στα χαρτιά... Τι νόμιζε, πώς δε θα το μάθαινα; Ο τεμπέλης...» συνέχισε φανερά συγχυσμένος.


Τα παντζάρια -όπως επαίνεσε για μια ακόμα φορά τη μάνα μου- ήταν υπέροχα. Η σκορδαλιά μοσχοβολούσε το στόμα του -κι όλο το σπίτι- καθώς έσκυβε για να με φιλήσει!... Κι εγώ μετά πηγαινοερχόμουν κι ανέμιζα τρελαμένος δεξιά-αριστερά το γαλάζιο κολλαριστό πενηντάρικο -που μου έχωσε στην τσέπη με τρόπο φεύγοντας- μη μπορώντας να σκεφτώ ακόμα πού να το πρωτοξοδέψω!... Κι η μάνα μου σταυροκοπιώνταν παραδίπλα μουρμουρίζοντας γελαστή:
«Σε καλό σου, παιδάκι μου!...»

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
ΜΕ ΑΓΑΠΗ
VOUDAS

2 σχόλια:

  1. ΣΧΟΛΙΑ: 25
    # PINK FISH στις 19/12/2007, 09:38 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Πολύ πολύ καλά και τεμπέλικα Χριστούγεννα Βούδα!! Μέσα από τη ψυχή μου…
    # The_Rock στις 19/12/2007, 09:54 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Φίλε Βούδα, κάτι τέτοιες ιστορίες γράφεις και με ταξιδεύεις... Τέτοια ποστάκια θέλω να διαβάζω αυτές τις μέρες... Σπανίζουν θα μου πεις αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα... Θα σου πρότεινα (χωρίς παρεξήγηση) όλα αυτά τα posts να τα μαζέψεις και να φτιάξεις ένα προσωπικό ημερολόγιο σε έντυπη μορφή. Αξίζει πιστεύω τον κόπο! Την καλημέρα μου και καλές γιορτές και σε σένα.
    # simple στις 19/12/2007, 11:01 πμ
    Ti na pw twra
    anthrwpines istories apo aftes pou laxtarw na akouw, idiws tetoies meres, twra pia den xerw an iparxoun tetoies istories, agnes, gia mia mpala i mia koukla...
    # VOUDAS στις 19/12/2007, 11:04 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Τα Χριστούγεννα με γεμίζουν νοσταλγία και τρυφερές αναμνήσεις!... Κι είναι τόσο σπουδαίο να μπορείς να τα ζεις κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα!... Τότε σμίγουν οι ιστορίες, το φανταστικό με το πραγματικό και το ταξίδι στο χρόνο γίνεται τόσο ξεχωριστό!... Τότε αξίζει πραγματικά!... Ξεφεύγεις κι αισθάνεσαι μ' όλο σου το είναι τις γιορτές!
    # simple στις 19/12/2007, 11:09 πμ
    Akrivws
    kaig timamai tetoies meres, ton kakomoiri ton pappou mou pou mou eixe megali adinamia kathws imoun kai to prwto eggoni pou stis giortes ithele me tin penixri sinatksi tou na me gemizei dwra kai xartziliki...kai eixa kai tin mana moy apo pisw pou einai perifani an mou leei "an so dwsei lefta o pappous min ta pareis" kai o pappous to katalavaine otan egw elega "oxi pappou lefta" kai tin malwne...
    # VOUDAS στις 19/12/2007, 11:21 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Οι παπούδες κι οι γιαγιάδες!... Αυτοί οι υπέροχοι παραμυθάδες, αυτοί οι πονεμένοι και βασανισμένοι από τη ζωή άνθρωποι, που το στέρημα της τσέπης τους το έκαναν περίσσευμα καρδιάς και μεγαλείου ψυχής για τα εγγόνια και τους γύρω τους!...
    # simple στις 19/12/2007, 12:11 μμ
    Afto akrivws...
    twra pia pou ton skeftomai mono (poly)stis 22 Ianouariou pane 5 xroni pou ton xasame (san xthes mou fainetai) aporw pws ginetai enas pappous me kardia kai mia sakkoula farmaka na tin evgze na taizei tin kira maritsa emas pou pigainame gia fai, dia dwra kai an einai panta kirios kai typikos me olous...twra siginithika...
    # Peterpunk στις 19/12/2007, 12:17 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    exw ena xamogelo twra pou teleiwse...;-)euxaristw polu...
    # manground στις 19/12/2007, 12:23 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    τι έργο σου έτυχε να δεις στην ξύλινη(!) τηλεόραση ! ό,τι επιθυμείς εύχομαι να το αξιωθείς.
    # karagiozaki στις 19/12/2007, 12:35 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Αχ, αυτά τα λευκά Χριστούγεννα....! Αγαπημένο τραγούδι.... αγαπημένες εικόνες.... Καλές γιορτές Vouda!!
    # VOUDAS στις 19/12/2007, 01:33 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    @Simple: 'Ετσι ήταν αυτοί οι άνθρωποί!... 'Ηταν οι άνθρωποί μας!... Κι αν έχουν φύγει, αυτές τις μέρες είναι σαν να'ναι κοντά μας! @Peterpunk: Αν μπορώ να προκαλώ ένα χαμόγελο, χαμογελώ πλατιά κι εγώ!...@ manground: ...casper!... Ξέρεις εκείνη η παλιά συσκευή που ήταν μαζί με το έπιπλο!... Τότε το πρόγραμμα άρχιζε στις 6 και τελείωνε στις 9... Την ώρα που τώρα αρχίζει ο Λαζόπουλος!!! @karagiozaki: Περιμένω με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα!... Κι εκεί, που αμέσως μετά θα πάω, σίγουρα θ' απολαύσω και μπόλικο ολόλευκο χιόνι!... Να περάσεις κι εσύ καλά (περιμένουμε και ποστ, ε;)!
    # simple στις 19/12/2007, 01:44 μμ
    nai einai
    ontws....ante apolafste oloi to kataspro xioni kai gia mas giati emeis tha meinounme stin poli....filia
    # Conscious στις 19/12/2007, 06:37 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Ένα υπέροχο Χριστουγεννιάτικο παραμύθι... για μεγάλους. Να περάσεις όμορφα όπου κι αν πας. Καλά Χριστούγεννα
    # Karellen στις 20/12/2007, 01:19 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Τόσο αληθινός κι ανθρώπινος για ακόμη μια φορά! Επίσης καλά Χριστούγεννα, Βούδα!
    # VOUDAS στις 20/12/2007, 09:57 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    @simple: Η πόλεις έχουν πάντα κρυφές ομορφιές που μπορείς ν' αναζητήσεις... Αν κι αυτές οι μέρες των γιορτών ταιριάζουν περισσότερο σε σπιτικές οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις! 'Ασε που μπορεί να πέσει χιόνι και στην Αθήνα!!! @Conscious: Τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια κι οι παλιές ιστορίες "δένουν" με το πνεύμα των ημερών!... Φτάνει να'χουν αίσιο τέλος! 'Ολοι οι "καλοί" να ευτυχούν κι όλοι οι "κακοί" να την... πατάνε! Ξέρεις, όπως ο βάτραχος που γίνεται πρίγκιπας, η φτωχή πλην τίμια κοπελίτσα που παντρεύεται το βασιλόπουλο κλπ. κλπ. Πολλές εγκάρδιες ευχές κι από μένα!!@Karellen: Αυτές οι μέρες ακόμα περισσότερο φέρνουν στην επιφάνεια συναισθήματα κι εικόνες που "μαλακώνουν" την καθημερινότητά μας!... Να περνάς καλά! Καλές γιορτές!!
    # The_Rock στις 20/12/2007, 10:11 πμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    @Vouda και το δικό σου παραμύθι το τύπωσα και το έβαλα στο ντοσιέ. Πολλές ιστορίες σου ειλικρινά με έχουν ταξιδέψει... Μια παράκληση. Γράφε αν θέλεις πιο συχνά τέτοια όμορφα κείμενα! Καλημέρα.
    # simple στις 20/12/2007, 10:19 πμ
    Ante re Vouda ftiaxe me
    ligo esi toulaxiston....koita i alitheia einai oti goustarw giortes stin poli (kiriws ta Xristougenna) kai kiriws me tin oikogeneia mou...
    # Dana_Semitecolo στις 20/12/2007, 12:25 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Καλά Χριστούγεννα Βούδα! Υγεία-Υγεία-Υγεία!
    # VOUDAS στις 20/12/2007, 12:25 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ... ROCK!
    @Rock: Κάτι τέτοια γράφεις και θα μας κράξουνε οι... κακές γλώσσες!... Αλλά, θα μου πεις, άμα δεμ παινέψεις το... σπίτι σου!!! Να είσαι καλά πάντως και καλή δύναμη! @Simple: Εδώ μέσα είμαστε για να... "φτιαχνόμαστε" και να προσπαθούμε να περνάμε καλά κι αυτή η εγκάρδια επικοινωνία είναι για μένα ό,τι καλύτερο!:)
    # VOUDAS στις 20/12/2007, 12:31 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    @Dana: Ευχαριστώ κι ανταποδίδω!... Πέρσι -νά'σαι καλά- μ' είχες καλέσει στο νησί σου να μου κάνεις το τραπέζι τα Χριστούγεννα και μ' είχες ξαφνιάσει ευχάριστα! Ελπίζω κι εύχομαι να περάσεις και φέτος πολύ πολύ καλά με την οικογένειά σου και τους δικούς σου ανθρώπους κι επιφυλάσσομαι για την επίσκεψη!!
    # The_Rock στις 20/12/2007, 12:55 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Vouda μη μου λες για κακές γλώσσες, γιατί κάνω χαρτοκοπτική και θα φύγει κατά λάθος καμιά ψαλιδιά παραπέρα ;-) Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου σίγουρα θα πέσει να σε πλακώσει αδερφέ :)
    # VOUDAS στις 20/12/2007, 01:09 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Το αίμα νερό γίνεται; Δεν γίνεται!!! Και χαίρομαι που αυτό συμβαίνει εδώ, κάτω από το φετινό χριστουγεννιάτικο δέντρο, παρέα με καλούς φίλους, που μας συντροφεύουν στα διαδικτυακά μας ταξίδια, στα γλυκά και στα ξινά μας, στα πεζά και τα εξαιρετικά, στα έγχρωμα και τα ασπρόμαυρα όνειρά μας! Να 'μαστε όλοι καλά!!
    # hurricanekatrina στις 27/12/2007, 07:33 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Τι μου θύμισες βρε Β
    # hurricanekatrina στις 27/12/2007, 07:37 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    ούδα μου πάνω που φτάνω από το Παρισάκι με τις γλυκότερες χριστούγεννιάτικες αναμνήσεις!
    # pilgrim στις 27/12/2007, 07:47 μμ
    ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
    Χρόνια πολλά Voudas! O pil αντιδρά πιο αργά και από τον Ραν Ταν Πλαν... Σήμερα συνάντησα την ιστορία σου - χθες κοίταζα στο μικρό σπίτι του κήπου στο χωριό την παλιά Φέργκιουσον Α/Μ τηλεόραση, την οποία ο πατέρας μου επιμένει να μην πετάξουμε... στριμωγμένα δίπλα της τα βιβλία του σχολείου...Ωραίες συμπτώσεις... Από καρδιάς σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρτήθηκε στη LIFOLAND την Τετ, 19 Δεκ 2007 09:18 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή