Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ


Η παρέλαση είχε τελειώσει. Στο λεωφορείο για το γυρισμό ο πατέρας προσπαθούσε να μου λύσει την απορία, γιατί οι αλυσίδες των τανκς δεν έσκαβαν την άσφαλτο. Είχε λιακάδα και στο δρόμο για το σπίτι κλωτσούσα πού και πού καμιά πέτρα από τις πολλές που έβρισκα στο βηματισμό μου...

«Τα καλά σου παπούτσια φοράς...» ακούστηκε τότε η υπενθύμιση, με το γνώριμο ήρεμο, μα ταυτόχρονα κι αυστηρό ύφος του πατέρα μου.

Τα καλά μου φορούσα, με το γκρι μου κουστούμι με το κοντό παντελονάκι, τ' άσπρο πουκάμισο και τη μπλε γραβάτα -πόσο, αλήθεια, όλο το πρωί με έπνιγε- και τα μαύρα γυαλιστερά ολοκαίνουργια λουστρίνια.

Το σπίτι ήταν μακριά απ' τη στάση που μας άφησε το λεωφορείο. Βυζαντίου 8. Ο καταπράσινος περιποιημένος κήπος μπροστά -το μεράκι της μάνας μου- είχε την ευωδιά απ' τις βιολέτες, αλλά και τα ζωντανά χρώματα απ' τους πανσέδες, τα «σκυλάκια», τις γαρδένιες, τις μαργαρίτες. Η άνοιξη έφτανε στην ώρα της τότε, καθώς οι εποχές δεν είχαν εξοστρακιστεί ακόμα απ' το τσιμέντο κι απ' τη ρύπανση. Μπαίνοντας ξεκούμπωνα άρον-άρον το λάστιχο της γραβάτας...

«Κοίταξε τι σε περιμένει!...» ακούστηκε η φωνή της μάνας μου απ' την κουζίνα, ανακατεμένη με το τσιρτσίρισμα του λαδιού στο τηγάνι.

Η καρδιά μου χτύπησε με λαχτάρα κι ένα σφίξιμο μούδιασε το στήθος μου. Ήξερα πού να κοιτάξω... Πάνω στο μπουφέ της σάλας -δίπλα στο τεράστιο ραδιόφωνο telefungen- ήταν ακουμπισμένο ένα πακέτο τυλιγμένο σε πολύχρωμο χαρτί, «Παιχνίδια Δενέγρη» έγραφε σε πολλές μεριές κι ο φιόγκος ήταν κάτασπρος, φουντωτός, τεράστιος!

Τα παιδικά μου πακέτα!... Τα παιδικά μου δώρα! Πόσο σημαντικά ήταν!... Σήμαιναν γιορτή, σήμαιναν χαρά, σήμαιναν αγάπη, σήμαιναν τόσα και τόσα ξεχωριστά και μοναδικά πράγματα. Συνήθως η αξία τους δεν ήταν μεγάλη ή μάλλον ήταν ασήμαντη, αλλά τα μεγέθη κι οι αξίες τότε μετριόντουσαν εντελώς διαφορετικά. Η προσμονή κι η λαχτάρα ήταν εκείνο που τους έδινε αξία. Η χειρονομία και το ενδιαφέρον ήταν αυτό που επισκίαζε το μέγεθος. Ίσως να ‘ναι κι η ανάμνηση αυτών των χρόνων -των παιδικών- που όσο ξεμακραίνουν εξωραΐζονται κι όλα φαντάζουν ιδανικά και παραμυθένια. Ίσως να ‘ναι κι ότι τα πακέτα με τα δώρα έρχονταν σπάνια και κατά κανόνα για κάποιο λόγο. Ίσως...

Από τότε έχω πάρει κι έχω πάρει δώρα. Τι να πρωτοθυμηθώ; Βιβλία εξαιρετικά, ρούχα ιδιαίτερα, ρολόγια και μανικετόκουμπα επώνυμα, ποτά όλων των λογιών, λουλούδια σε πανέμορφα καλάθια, στυλό και πέννες πανάκριβες, δίσκους με αγαπημένα τραγούδια, συλλεκτικά -τα λατρεύω- διακοσμητικά γραφείου. Εξακολουθώ, όμως τέτοιες μέρες να θυμάμαι με συγκίνηση εκείνο το παιδικό παιχνίδι της πρώτης δημοτικού, τους δυο λιλιπούτειους κουρντιστούς μποξέρ με το κόκκινο και μπλε σορτάκι -το δώρο για τη γιορτή μου από τη δασκάλα μου στο σχολείο- που βρήκα ακουμπισμένο στον μπουφέ της σάλας το μεσημέρι εκείνης της 25ης Μαρτίου...

2 σχόλια:

  1. ΣΧΟΛΙΑ: 17
    # The_Rock στις 24/03/2008, 11:30 πμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Δυστυχώς αγαπητέ Βαγγέλη, μεγαλώσαμε στη συνέχεια μέσα σε μια καταναλωτική εποχή και χάθηκε η "αξία" όλων αυτών των ωραίων πραγμάτων... Μιας και τα θυμήθηκες, μου 'ρχονται και μένα στο μυαλό δωράκια που μου έκαναν όταν ήμουν πιτσιρικάς και ο μεγάλος μου αδερφός κατάφερνε αρκετές φορές να μου τα χαλάσει... Θυμάμαι ένα αγαπημένο τηλεκατευθυνόμενο κόκκινο αυτοκινητάκι που χάλασε, ένα αλογάκι με ρόδες που κόπηκε στη μέση, μια βάρκα φουσκωτή που τρύπησε... Ίσως εγώ είχα περισσότερα πράγματα από εκείνον και γι' αυτό πάντα τον δικαιολογούσα... Άλλες εποχές οι δικές του, πιο δύσκολες για την οικογένεια μας... Πάντως να ξέρεις πως όσα ακριβά δώρα και αν σου κάνουν, δεν θα ξεχάσεις ποτέ τους κουρντιστούς μποξέρ των παιδικών σου χρόνων. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Χρόνια σου πολλά για την αυριανή ονομαστική σου εορτή και να είσαι πάντα καλά!!
    # seismografos στις 24/03/2008, 11:44 πμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Το αγορακι που ημουν συγκινηθηκε και τωρα σκεφτομαι να γινω...βουδιστης!
    # VOUDAS στις 24/03/2008, 11:52 πμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    @seismografos: Προσοχή!!! Στο Θιβέτ γίνονται ταραχές αυτόν τον καιρό!... Δεν γίνεσαι καλύτερα... ευαγγελιστής!!!!
    # seismografos στις 24/03/2008, 12:01 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Με κανενα Χριστο.Εχουμε λουστει τη χριστιανοσυνη μεχρι τα συββαθα της ψυχης μας και εδω και καιρο βρισκομαστε στη φαση του εμετου(ειναι και δυσκολοχωνευτη παναθεμα την!).Βεβαια και εκεινος ο βουδισμος(σαν παπαδαριο κι αυτος)ανατριχιλα μου φερνει.Εγω εννοουσα αυτη τη lifo-version βουδισμου,που συγκινησε εκεινο το μικρο αγορακι,που παιρνε και κεινο παιχνιδια...που με χαρα μαγαριζε!
    # apologiaprosuavita στις 24/03/2008, 12:12 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Τί μου θύμισες. Όλα μου τα παιχνίδια μου τ'αγόραζε η μάνα μου από τον Δενέγρη, γιατί δούλευε στην Κάνιγγος και ήταν κοντά. Καμιά φορά μ' έπαιρνε μαζί της, αλλά δεν μου άρεσε. Γιατί ο μαγαζάτορας είχε προσλάβει έναν νάνο για να διαφημίζει το εμπόρευμα.
    # VOUDAS στις 24/03/2008, 12:21 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    @Seismografos: Χαίρομαι που η... lifo-version βουδισμού(!) άγγιξε την τρυφερή καρδούλα εκείνου του παιδιού της ψυχής και της μνήμης μας.... Όσο αυτά τα παιδά υπάρχουν μέσα μας ο... κατά lifo βουδισμός έχει... χαράς ευαγγέλια!!!!!!@apologia: Κι εμένα ο πατέρας μου κοντά στην Κάνιγγος δούλευε!... λες να ήταν... συνάδελφος με τη μητέρα σου; χαχαχα
    # apologiaprosuavita στις 24/03/2008, 01:28 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Η μητέρα μου, συνταξιούχος τώρα, είχε βιβλιοχαρτοπωλείο στην Κάνιγγος 30 χρόνια. από εκείνα τα παλιά όχι τα καινούργια σούπερ μάρκετ του βιβλίου. Τώρα το' χει ρίξει στον Βουδισμό. Να' σαι καλά και χρόνια πολλά για αύριο.
    # gdoup στις 24/03/2008, 02:17 μμ
    ma giati........
    oloi na exoun adeia kai egw na eimai sti douleia....:((( ma GIATIIIIIIIII????? egw pali sxedon panta lefta epairna gia dwro, ti na pw, perierga pragmata! eides pws xalane ena paidi, kai ti sou ftaiei to paidi? tipota!!! Xronia polla Voudako gia aurio!!!
    # greendim στις 24/03/2008, 04:49 μμ
    Βαγγελάκη...
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!...
    # VOUDAS στις 24/03/2008, 05:21 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    @apologia: Σωστή η μητέρα, βουδισμός και ξερό ψωμί!!... Πέρα από πλάκα θα την έχω συναντήσει σίγουρα... @MRT: Εργάσιμη σήμερα, αλλά αύριο κερνάω και μεζέ και γλυκό!!@green:... Μετά τα τελευταία αποτελέσματα ένα γλυκάκι επιβάλεται!!!! Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τις ευχές
    # stav στις 24/03/2008, 06:47 μμ
    πολύ μου άρεσε...
    με 'ταξήδεψες" με τα λόγια σου voudas... πράγματι καποιες μνήμες δεν σβήνονται ευκολα, και σίγουρα οταν αυτές οι μνήμες εχουν να κάνουν με δώρα και παιχνιδια!!! πάντα θα συγκρίνουμε τα τότε δώρα με τα σημερηνά και πιστέυω οτι τα τωρινά έχουν πάντα κάτι ποιο "λίγο"... χρόνια σου πολλά και καλά....
    # VOUDAS στις 24/03/2008, 08:37 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    @Γεια σου stav. Είναι όμορφα αυτά τα "ταξίδια" και για μένα -θα έλεγα- και λυτρωτικά!... Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
    # ImmortalJunkie στις 25/03/2008, 12:26 πμ
    εύχομαι χρόνια δυνατά για ταξίδια πολλά!
    # darkwhisper στις 25/03/2008, 02:45 πμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Πολύχρωμος κι εντοιχισμένος καθιστέ! Πολλές φορές όταν επιστρέφουμε στο τότε, παίρνουμε απαντήσεις για το σήμερα! Να χαίρεσαι τη φαμίλια κι όσους σ'αγαπάνε κι αγαπάς.
    # Conscious στις 25/03/2008, 02:50 μμ
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
    Αγαπημένε Vouda... Σου εύχομαι πάντα να κάνεις το παρελθόν σου ποίηση και το μέλλον σου να ντύνεις με ηλιαχτίδες... Τα πιο σπουδαία, τα πιο όμορφα είναι πάντα μπροστά μας και εύχομαι να τα συναντάς κάθε μέρα. Να σε χαίρονται όσοι σ' αγαπούν.
    Χρόνια ευτυχισμένα.
    # VOUDAS στις 26/03/2008, 09:22 πμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    @Immo: Οι ευχές σου, δύναμη για να συνεχίσουμε το ταξίδι! @alw: Καλά, η προσφώνηση έγραψε!!... Ναι, εκεί στα τρυφερά μας, ένας ειλικρινής με τον εαυτό του παρατηρητής, βρίσκει πολύτιμο... αρχειοθετημένο υλικό!@Conscious: Πηγή τρυφερότητας και ευαισθησίας οι επισκέψεις σου!... Σας ευχαριστώ θερμά όλους για τις εγκάρδιες ευχές!!!
    # PINK FISH στις 26/03/2008, 01:16 μμ
    ΟΙ ΚΟΥΡΝΤΙΣΤΟΙ ΜΠΟΞΕΡ
    Τις ευχές μου για τη γιορτή σου. Εγώ θυμάμαι κάποιες κούκλες με τεράστια γυάλινα μάτια, τη ντουλάπα της Bi-bi-bo, τα παιχνίδια του αδελφού μου που τα κρυφοεπιθυμούσα (!). Πλάκα είχε τότε, πόσο αθώα ήταν αυτά τα παιχνίδια. Και τι ωραία που ήταν να σε παίρνει ο γονιός από το χέρι και να σε πηγαίνει να διαλέξεις το δώρο σου! όμορφο ποστ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρτήθηκε στη LIFOLAND τη Δευ, 24 Μαρ 2008 09:56 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή