Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

Για να μας πάει ο Προκόπης μέχρι το Δάσος στο Χαϊδάρι που έμενε η θεία μου -Κυριακές απομεσήμερα συνήθως- έπαιρνε ένα εικοσάρικο. Δεν ήταν ταξιτζής, ο μπακάλης της γειτονιάς ήτανε, αλλά πού και πού εξυπηρετούσε με το κρεμ OPEL station κάποιους από τους πελάτες στις μετακινήσεις τους. Μεσοτοιχία με την κουμπάρα ήταν το μπακάλικο στη γωνία της Νυμφαίου, είχε και άπλα μπροστά στο πεζοδρόμιο με τις μπουκάλες υγραερίου, εκεί παραδίπλα που -βραδιές του καλοκαιριού- ψήνανε τσίρο με αναμμένη εφημερίδα οι πατεράδες μας για να συνοδέψουν το ουζάκι τους. Μπροστά στο μπακάλικο, καθισμένοι στο πεζούλι, στα τελάρα και μ' ένα άδειο βαρέλι φέτας για τραπέζι, με δυο ελιές, μια σαρδέλα, λίγο κεφαλοτύρι και πολύ διάθεση για κουβέντα, για πειράγματα, για να πάρουν μια ανάσα ξενοιασιάς.

Ο Προκόπης ήταν πολύ ταχτικός και νοικοκύρης στο μαγαζί του -ούτε που θυμάμαι πώς βρέθηκε στη γειτονιά, μα δεν έχει και τόση σημασία- και το είχε πάντα καθαρό και στην εντέλεια. Δίπλα στο πάγκο με το ταμείο δέσποζε το ογκώδες -μάλλον στα μάτια μου- ψυγείο γεμάτο με όλων των λογιών τα σαλάμια και τις μουρταδέλες. Με όλα τα τυριά του κόσμου, άλλα στρογγυλά, άλλα κίτρινα, άλλα άσπρα, άλλα με τρύπες και τα λαχταριστά για μένα τρίγωνα μαλακά τυράκια monte bianco. Τη φέτα για να την πιάσει έκανε μια τεραααααάστια επίκυψη στο πίσω μέρος του ψυγείου κι ύστερα αναδυόταν κρατώντας την με μαστοριά πάνω στο πλακέ μαχαίρι -ποτέ δεν ψώνισε η μάνα μου πάνω από τέταρτο...

Τα όσπρια, τη ζάχαρη και τα ζυμαρικά τα είχε σε βαρελάκια μπροστά από τον πάγκο. Σε κάθε βαρέλι είχε καρφωμένο πάνω σ' ένα ξυλάκι χαρτονάκι -ένα πάτο από κουτί τσιγάρα συνήθως- που έγραφε τις τιμές. Πάνω στα ξύλινα ράφια, που ήταν γεμάτοι γύρω-γύρω οι τοίχοι, είχε τις κονσέρβες, τα μακαρόνια, τα γάλατα, τους μπελτέδες, τα ROL, τις χλωρίνες και τα ΑVΑ κι όλα τα τυποποιημένα προϊόντα της εποχής. Πιο πέρα, σε μια γωνιά, είχε τα τελάρα με τις πορτοκαλάδες και τις μπύρες, τα μεγάλα βαρέλια με το λάδι Καλαμών, τα δοχεία με το πετρέλαιο και το οινόπνευμα. Πάνω στον πάγκο, εκεί δίπλα από τη ζυγαριά είχε και τις σοκολάτες «αμυγδάλου ΙΟΝ» μαζί με το βάζο με τις καραμέλες «τσάρλεστον» -τα ζαχαρωτά λουκουμάκια- που τρέλαιναν τον ουρανίσκο, όσες φορές δεν είχε να μας δώσει ρέστα τις δυο - τρεις δεκάρες ή το πενηνταράκι του λογαριασμού.

Τις καθημερινές οι γυναίκες μπαινοβγαίνανε για ψώνια από νωρίς το πρωί και τα Σαββατόβραδα οι πιο πολλοί άντρες -με το βδομαδιάτικο στην τσέπη- πήγαιναν και τακτοποιούσαν τις εκκρεμότητες, που ο Προκόπης έγραφε στο μπλε τετράδιο που έκρυβε -όπως είχα δει- μέσα σ' ένα συρτάρι. Δεν το μπορούσαν όλοι βέβαια, γιατί για κάποιους άκουγα πως τα χρέη τους έτρεχαν «πιο πολύ από την ταχεία της Πελοποννήσου» και πως ο Προκόπης στεναχωριόταν κι ήθελε να τους «κόψει το βερεσέ». Τα ψώνια γίνονταν σχεδόν κάθε μέρα, γιατί το βαλάντιο δεν επέτρεπε ν' αγοράσεις μεγάλες ποσότητες, αλλά -απ' την άλλη- «το μπακάλικο» αποτελούσε και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συναντηθούν οι ασχολούμενες με τα «οικιακά» γειτόνισσες για πρωινό κους κους, ενώ για τις νεότερες και ανύπαντρες ήταν ευκαιρία -γιατί όχι;- να το συνδυάσουν και με το κόρτε στον Προκόπη, που ήταν «ελεύθερος» και «μια χαρά τακτοποιημένο παιδί»...

Δεν μιλούσαν για ακρίβεια τότε. Δεν γκρίνιαζαν για τις ανατιμήσεις ειδών πρώτης ανάγκης. Δεν βαρυγκωμούσαν γιατί ακρίβυναν κι άλλο τα ποτά και τα τσιγάρα. Δεν διαμαρτύρονταν για το αδειανό καλάθι της νοικοκυράς. Όλα είχαν το μέτρο και την αξία τους. Τα προϊόντα, οι αγορές, ο κόσμος, οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, ο χρόνος. Καθένας είχε το ρόλο του και τη θέση του. Ο Προκόπης, ο πατέρας, η κουμπάρα, εγώ, η θεία, οι καραμέλες, τα τυριά, οι μπουκάλες υγραερίου.

Ο συνεκτικός κρίκος των ανθρώπων που ζούσαν δίπλα, στο σπίτι, στη γειτονιά, στην πιο κάτω γειτονιά και στον παραπάνω δρόμο -Κομνηνών θαρρώ τον λέγανε- αλλά και στο Δάσος και την Πετρούπολη, ήταν ένας: Η επιβίωση της οικογένειας. Μα, κοινός παρανομαστής για όλους αυτούς τους βιοπαλαιστές, υπαλλήλους, μεροκαματιάρηδες, επαγγελματίες, νοικοκυρές, μοδίστρες και κομμώτριες ήταν ένας: Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Δεν ξέρω τι απέγινε ο Προκόπης. Το «Δάσος Χαϊδαρίου» έμεινε μόνο στα λόγια. Με την κουμπάρα χαθήκαμε στις μετακινήσεις της κοινωνικής ανέλιξης. Το τετράδιο με τα βερεσέδια το κουβαλάμε μες στο πορτοφόλι. Τα Σάββατα -έγινε συνήθεια πια- βγαίνει σεργιάνι η καταναλωτική μας ψυχοθεραπεία -shopping therapy κατά το κοινώς λεγόμενο- ανάμεσα σε ράφια με κονσέρβες και σαπούνια. Μπερδεύω πια μάρκα μακαρόνια Νο 6 ν' αγοράσω και παρατάω στο ταμείο τα ρέστα των 0,05 ευρώ.

Γκρινιάζουμε για όλα. Διαμαρτυρόμαστε με το παραμικρό. Μας φταίνε πάντα οι άλλοι. Ο δίπλα, ο απέναντι, το κράτος, ο Ολυμπιακός, οι Τούρκοι, η λακκούβα, ο Γιωργάκης, ο Φ.Π.Α. Κατακρίνουμε τους υπουργούς μπροστά στις τηλεοράσεις και τους ξαναψηφίζουμε μπροστά στις κάλπες. Πετάμε τα σκουπίδια μας όπου βρούμε και τις Κυριακές τρέχουμε στις δεντροφυτεύσεις του ΣΚΑΪ. Γίναμε είδωλα και εικόνες ενός κόσμου που φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Χάθηκε ο μπούσουλας του εαυτού μας, της ζωής μας, της κοινωνίας μας.

Ποιος είναι άραγε ο συνεκτικός κρίκος όλων εκείνων που γεμίζουν βιαστικά κι αχόρταγα τις πλαστικές σακούλες ή αδειάζουν φιλάρεσκα το καρότσι τους μπροστά μου τσεκάροντας αν ξέχασαν κάτι ή αυτών που ψάχνουν στα κατεψυγμένα με το κινητό στ' αυτί, μήπως η επιβίωση της οικογένειας; Αλλά ποιος είναι κι ο κοινός παρανομαστής, για τον πενηντάρη με τη ροδακινί φόρμα που αλωνίζει στα ράφια, για τη γιαγιά με τα τρία πακετάκια στο ταμείο express, για την ταμία, για τον μεταφορέα, για μένα, για την καθαρίστρια, για τον προϊστάμενο, για την κυρία με το λαχανί ταγιέρ και το κατακόκκινο νύχι, για τον παρκαρισμένο πάνω στο κράσπεδο με τα αλάρμ ν' αναβοσβήνουν; Όχι -διαισθάνομαι- η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο...

2 σχόλια:

  1. ΣΧΟΛΙΑ: 23
    # ImmortalJunkie στις 11/02/2009, 11:49 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    α, που πήγε η "κεφάτη από του Βερόπουλου? γι αυτήν δουλεύει ο Προκόπης!
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 11:51 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Immo: ....Μα, στη θέση της!... Από κάτω!!!!!! Καλημέρα Τζάνκι!!
    # Alice στις 11/02/2009, 12:00 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Αχ πόσες γεύσεις...
    πόσες μυρωδιές....

    Δεν το περίμενα πρωί πρωί να σκάσει μύτη
    postaki τόσο οικείο μου ....
    Είμαι το πιο τυχερό corn flaour του κόσμου....

    Να ΄σαι καλά Vouda μου..

    Θα στο ξεπληρώσω με μια ιστοριούλα...

    Παραμονή Χριστουγέννων...
    Έχουμε πάει εκδρομή στο ...πατρικό μου. Αμπελόκηποι... Γιορτινή ατμόσφαιρα, χαμόγελα ηλικιωμένα που η μέρα τους βρήκε ξαφνικά προορισμό... Καταλαβαίνεις... Δέντρο εδώ και χρόνια δεν στολίζουν πια.. Κανά γιορτινό τραπεζομάντηλο μονάχα, φωτάκια στις πικροδάφνες, ξέρεις...

    Ακουμπησμένο πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, μέσα σ΄όλα, κι ένα κουτί γεμάτο με 6 χριστουγεννιάτικες μεγάλες μπάλες..
    - Τι είναι αυτό ρε μάνα;
    - Το δώρο μου μπακάλη... για τα χριστούγεννα.
    - Καλά δεν έλεγες ότι το έκλεισε ο κυρ Θανάσης;
    - Όχι καλέ. Το πήρε ο ανιψιός του... Πήρε και το διπλανό.. έβαλε και κατεψυγμένα και ψωμί, απ΄όλα έχει τώρα
    - Καλά εσείς δεν πάτε super market;
    - Σιγά μην τρέχω εκεί κάτω κάθε τόσο. Μια φορά το μήνα για τα χοντρά.. Τα υπόλοιπα μια χαρά είναι στο παιδί. Λες μια καλημέρα, στα φέρνει κιόλας άμα θέλεις... μια χαρά είναι.

    Αργότερα μας εμπιστεύθηκε ότι όποτε πηγαίνει με τα πόδια στο super, γυρίζει από άλλο δρόμο να μην τη βλέπει το ...παιδί με τις σακούλες και κακοκαρδίζεται.

    Στην πραγματικότητα οι ανάγκες των ΑΝΘΡΩΠΩΝ είναι πάντα ίδιες.. Και πάντα υπάρχουν τρόποι να καλυφθούν ταυτόχρονα οι ανάγκες όλων... Και αυτών που πουλούν και αυτών που αγοράζουν... Αρκεί να έχουν μείνει στη ψυχή έστω και λιγοστές ανθρώπινες ιδιότητες...
    Να μην έχουν γίνει εντελώς ρομποτάκια στον άγνωστο πλανήτη της ζωής, που βρίσκουν (ακόμα) το φισκαρισμένο καλάθι στο super market, φτηνότερο από την ψυχοθεραπεία...

    Φιλιά και καλημέρες γλυκές... αυθεντικές.... μπακαλίστικες....



    # Vam33 στις 11/02/2009, 12:13 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Ωραίο κείμενο εντυπωσιακό....φινάλε.Καλημέρα Vouda
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 12:13 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Corn Flour: Σε καλωσορίζω και σ' ευχαριστώ για τα θερμά κι εγκάρδια λόγια!... Χαίρομαι να συναντώ -και σ' αυτόν τον αχανή χώρο του διαδικτύου- ανθρώπους φιλικούς, πρόθυμους να μοιραστούν εμπειρίες και σκέψεις τους με αμεσότητα και ευχαρίστηση!! Να είσαι καλά!!! (Σ' αρέσουν οι.... κρέμες;)
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 12:14 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Vam33: Καλή σου μέρα φίλε μου Vam33!!! Θέλω να πιστεύω -και να ελπίζω- πως η ζωή θα με διαψεύσει!!!
    # ImmortalJunkie στις 11/02/2009, 12:17 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    ναι, λάθος...το αντιλήφθηκα μετά...

    είμαστε χώρα καταναλωτών, με ροπή κατανάλωσης ενισχυμένη από το "ό,τι φάμε/πιούμε/αρπάξουμε" τώρα που μπορούμε και την ταχύτατη αντικατάσταση ειδών, υπηρεσιών ακόμα και προσωπικών σχέσεων, πριν την ημερομηνία λήξης...
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 12:23 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Immo: Το "καλό πράγμα" σαν το επιδόρπιο.... Στο τέλος!!!! 'Οτι κι αν γίνει τους επόμενους μήνες έχω τη γνώμη ότι οι μόνες επιχειρήσεις που δεν θα προβληματιστούν είναι τα σούπερ μάρκετ. Δεν έχουμε δυστυχώς καταναλωτική συνείδηση και πέφτουμε εύκολα στις παγίδες που στήνονται στα ράφια...
    # Alice στις 11/02/2009, 12:28 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Voudas

    Δεν σου θυμίζω τίποταααααααααα;;;;;;;;;;;;

    Μα τι πετυχημένη μεταμφίεση ήταν αυτή, μέρες μασκαράτας που ΄ναι...

    Μ΄αρέσουν οι κρέμες... Ειδικά οι νυκτός...

    Αλλά πιο πολύ μ΄αρέσουν όλες εκείνες οι λεπτομέρειες, τα όχι βασικά συστατικά,
    που συντελούν στο ιδανικό αποτέλεσμα...

    Φιλιά και ματακαλημέρες
    Alice

    # gpoint στις 11/02/2009, 12:33 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Δεν θα έχεις προσέξει ίσως ότι υπάρχουν και κυρίες με κατακόκκινο ταγι΄΄ερ και λαχανί νύχια αλλά δεν πειράζει, λεπτομέρεια σε ένα τόσο όμορφο κείμενο
    @ κορν φλόυερ, άν πάρω γιά νικ το μιλκ θα γίνουμε
    κρεμούλα ;;
    # Alice στις 11/02/2009, 12:36 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @g

    αχαχαχαχαχ
    χαχαχαχαχαα

    Ας περιμένουμε λίγο ακόμα...

    Ας περιοριστούμε σ΄αυτά που έχουμε...

    Θα σου πω πότε...

    Όταν θα γίνω "mallia" θα σου πω να πάρεις το "kouvaria"......

    Καλημέρες λέμεεεεεεεεεεε
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 12:38 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Corn Flour: Είσαι απίστευτη!!!!!! Πραγματικά δεν σε κατάλαβα!!! Είμαι βλέπεις -ακόμα- τόσο καλοπροαίρετος!!!!!!!!! Κι εμένα μ' αρέσεουν οι κρέπες αλλά του.... Γιώτη!!! Αν πετύχω καμιά σοκολάτα ιδίως.... Μούρλια!!!! Ξαναμανακαλημέρα!!!!
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 12:51 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Τζι μου, τα "φρουτάκια" που αναφέρεις τρώγονται, αλλά αυτή την εικόνα των "φορμαρισμένων" και με αθλητικά παπούτσια απ' τη μια και το κινητό κολλημένο στ' αυτί απ' την άλλη δεν την υποφέρω!!!
    # anodien στις 11/02/2009, 03:35 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Μου άνοιξε η όρεξη πάλι της χοντρούλας! Χαχαχαχα!!! Εγώ τώρα δεν ξέρω πως, αλλά θυμήθηκα την εξής ιστορία: Είμαι μικρή στη φάση που κρατιέμαι απο το ένα βράδυ στο άλλο να μη βρέξω πλέον το κρεβάτι μου γιατί έχω γίνει "μεγάλη κοπέλα πια"! Έχει περάσει λοιπόν μια βδομάδα με δέκα μέρες που το κρεβατάκι μου στεγνότατο τα πρωινά! Η μητέρα μου επιστρέφοντας απο το super κρατάει ένα μεγάλο πακέτο πάνες! Πάω λοιπόν με μεγάλη αποφασιστικότητα και της λέω "Γιατί τις πήρες αυτές; Είμαι μεγάλη τώρα! Δεν τις χρειάζομαι!" Και μιας και ήταν εδώ δίπλα το super, με έστειλε να δώσω πίσω τις πάνες και να πάρω κάτι άλλο! Όλο περηφάνεια η μικρή anodien με το που μπαίνει λέει στην ταμία "Ήρθα να τις αλλάξω! Είπα στη μαμά μου πως δεν τις χρειάζομαι πλέον!" Χαχαχαχαχαχαχα!!! Τι μου θύμησες!
    # seismografos στις 11/02/2009, 06:12 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Τί τα θές?Η τελευταία εντύπωση μένει πάντα κι άμα είναι κι καλύτερη?Εξαίρετο κείμενο αλλά να με συγχωρείς το φωτογραφικό χαπενινγκ,έτσι όπως είναι τελευταίο-και μάλιστα όπως ρολλάρουμε στην οθόνη το καλό είναι κυριολεκτικά τελευταίο!-κλέβει τη παράσταση.Ε ρε ερμε Μανγκράουντ!
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 07:13 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @anodien: Πόσο ενθουσιάζομαι όταν δίνω αφορμές να θυμάστε τρυφερές ιστορίες! Να περνάς καλά και πάλι καλωσόρισες!
    # VOUDAS στις 11/02/2009, 07:16 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Seismografos: Χαλάλι!... Σημασία έχει ότι βγήκε θετική η σούμα!!! Από και πέρα καλή καρδιά!!! Το ωραίο είναι ότι στην αρχή η φωτό με την κοπελιά ήταν πάνω - πάνω, αλλά μετά ο....στυλίστας του ποστ προτίμησε να την αλλάξει!!
    # anodien στις 12/02/2009, 01:52 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Ααααααααα............ έχετε και στυλίστα για τις αναρτήσεις σας;;; Καλέ που τον πήρατε να πάρω κι εγώ έναν;;;; Έχω να καταγγείλω ότι ο κύριος σεισμογράφος δεν μου έχει μιλήσει καθόλου απο τη στιγμή που μπήκα! Με απαρνιέσαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
    # VOUDAS στις 12/02/2009, 11:25 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @anodien: Και στυλίστα έχουμε -δεν πρόσεξες ότι άλλαξε κι ο χώρος;;;- και μακετίστα έχουμε και καλή διάθεση έχουμε κι αναμνήσεις έχουμε και όνειρα έχουμε κι απ' όλα έχουμε!!! Να είσαι καλά!! Κι είμαι βέβαιος ότι ο ευγενικός κύριος seismografos θα λάβει σοβαρά υπόψει του την επισήμανσή σου και θα πράξει τα δέοντα!!!!!
    # manground στις 12/02/2009, 07:42 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    φιρί-κι φιρί-κι το πάει η κοπελιά να δοκιμάσουμε με τη βούλα τα πεπόνια της.
    μια -κατ¨ελάχιστον- δαγκωνιά, της αξίζει.
    # The_Rock στις 12/02/2009, 09:51 μμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    Εβδομάδα αναμνήσεων τελικά αυτή Vouda... Ωραίες εκείνες οι εποχές!
    Και όπως είχε πει εύστοχα και ο Κώστας (ο Τουρνάς), μπορεί να λένε ότι οι αναμνήσεις γερνούν τον άνθρωπο, όπως ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς αναμνήσεις;
    # VOUDAS στις 13/02/2009, 10:19 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @man: ...Το έχω καταλάβει ότι προτιμάς τα χυμώδη και ζουμερά γενικώς!....
    # VOUDAS στις 13/02/2009, 10:25 πμ
    ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
    @Rock μου: Αν διαγράψω τις αναμνήσεις μου είναι σαν να διαγράφω όλη την προηγούμενη ζωή μου. Και -για δες μυστήρια πράγματα- η μνήμη κάποιες φορές λειτουργεί τόσο εκλεκτικά, που αποθηκεύει συνήθως ευχάριστες εικόνες με ομορφιά και γλύκα!! Μια απ' αυτές τις παιδικές αναμνήσεις ήρθε σαν βάλσαμο στο νου μου όπως άκουγα για τις νέες ανατιμήσεις στα σουπερ μάρκετ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρτήθηκε στη LIFOLAND την Τετ, 11 Φεβ 2009 11:25 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή