Διακοπές δεν καταφέραμε να φύγουμε εκείνο το καλοκαίρι. Οι πολιτικές εξελίξεις δεν επέτρεψαν στον πατέρα μου να πάρει άδεια κι έτσι κι εμείς μείναμε αναγκαστικά στην Αθήνα. Το στενό μπαλκόνι κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα φιλοξένησε την άγουρη θλίψη μου για την απροσδόκητα ματαιωμένη συνάντησή μου με τη Μαίρη -τον κεραυνοβόλο έρωτα του προηγούμενου καλοκαιριού, αλλά και για όλα τ' ακούσματα και τις εικόνες απ' αυτό το μακρύ ζεστό καλοκαίρι του ‘74, όπως ξετυλίγονταν κάτω στους δρόμους κι όπως τσίριζαν ολημερίς στη διαπασών μέσα απ' την κρατική συχνότητα του κόκκινου τρανζίστορ, που ακολουθούσε τη μάνα μου στις ατέλειωτες καθημερινές δουλειές του σπιτιού.Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους ήταν το προγεφύρωμά μου στο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που χρειάστηκε να περάσει σαν ριπή από τους τοίχους του προεδρικού μεγάρου της Κύπρου και σαν ποδοβολητό αρβύλας πάνω στις χρυσαφένιες αμμουδιές της Κερύνειας...
Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους αποχαιρέτησε το Μάκη από το διπλανό διαμέρισμα, το Στράτο, το Μίμη τον περιπτερά, τον κυρ-Κώστα κι άλλους από τη γειτονιά, που σκαρφαλωμένοι μαζί μ' άλλους πολλούς σαν τσαμπί από σταφύλι στην καρότσα ενός φορτηγού, τραβούσαν με τα πουκάμισα ξεκούμπωτα αλαφιασμένοι επίστρατοι στο πουθενά...
Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους πέταξε σαν λαχανιασμένο προεδρικό αεροπλάνο για ν' ακούσει, όπως σουρούπωνε, το «Εεεεέρχεται!», από χείλη που ο ενθουσιασμός τα οδήγησε στους δρόμους, ν' αναζητάνε μέσα στην καλοκαιριάτικη νύχτα μια νέα ελπίδα κι ένα αστέρι για οδηγό...
Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους τραγούδησε και ξανατραγούδησε Θοδωράκη σε όλες τις εκδοχές και με όλες τις δισκογραφικές εταιρίες. Ένα τραγούδι έχω συνδέσει μ' κείνη την εποχή, Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει με την αξεπέραστη μέσα στο νου μου φωνή του Γιώργου Νταλάρα...
Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους είδε να ξεθωριάζει απ' τον ήλιο πάνω στο παλιό ντουλάπι ένα ακόμα πάκο εφημερίδες και περιοδικά, που ανάμεσά τους ήταν εκείνη τη φορά και κάποια καινούργια, που τη λέγαμε «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» και που κάποιος Φρέντυ Γερμανός μ' έκανε σιγά - σιγά να την αγαπήσω...
Αυτό το μπαλκονάκι στην Αριστομένους, το βλέπω αραιά και πού πηγαίνοντας στους γονείς μου, που από χρόνια μένουν λίγο πιο πάνω από ‘κει. Πράσινα είναι βαμμένα τα κάγκελά του και μια λευκή καρέκλα πλαστική είναι χωμένη ανάμεσα στις ξεραμένες γλάστρες. Πότε έχει ρούχα απλωμένα, πότε το ρολό κλειστό, μα κάποιες φορές έχει τη μπαλκονόπορτα ανοιχτή και κόβω το βήμα, όπως η ανάσα κόβεται κι αυτή, με τη λαχτάρα πως ίσως πίσω απ' την κουρτίνα ξεπεταχτεί με την ίδια ορμή και αθωότητα εκείνο τ' αγόρι, που πέρασε σ' αυτό το μπαλκόνι εκείνο το μακρύ καλοκαίρι της μεταπολίτευσης.
ΣΧΟΛΙΑ: 63
ΑπάντησηΔιαγραφή# Meropi στις 21/07/2008, 07:25 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Πράγματι μακρύ καλοκαίρι εκείνο του 74 Βούδα μου. Και δυστυχώς, όπως ακριβώς το λες, χρειάστηκε να ξεριζωθούμε, για να μπορέσει να ανασάνει η Ελλάδα. Αμφίθυμα τα αισθήματα τότε. Από τη μια ο θρήνος της Κύπρου, από την άλλη ο πανηγυρισμός των Ελλήνων που ανακτούσαν την ελευθερία τους και τη δημοκρατία (όση αποκτούσαν τελοσπάντων). Εγώ θυμάμαι από τη μια θρηνούσα και από την άλλη χαιρόμουνα μαζί με τους Ελλαδίτες φίλους μου. Αχ πόσοι σήμερα συνειδητοποιούν ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα πέρασε μέσα από το πόνο μας!!
# VOUDAS στις 21/07/2008, 07:44 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
"Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε πού΄ν η ευτυχία που μου τάξατε", Meropi μου και για τους 'Ελληνες και για τους Κυπρίους...
# Νατάσα Ζαχαροπούλου στις 21/07/2008, 07:54 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
"τόν Μίμη τόν περιπτερά" ἐννοεῖς ἐκεῖνον πού εἶχε τό περίπτερό του στήν Πατησίων ἀπέναντι ἀπό τήν ντισκοτέκ abc;
# VOUDAS στις 21/07/2008, 08:11 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@Νατάσα:...Ο κόσμος είναι πολύ μικρός!...
# melissa στις 21/07/2008, 08:26 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Φαντάζομαι ότι είσαστε όλοι στην συναυλία του Θεοδωράκη στον Πανιώνιο, στη γειτονιά μου ...
# rue στις 21/07/2008, 08:32 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
πολυ ωραιο το κειμενο, ..αλλα αμαν και με την χουντα και με το πολυτεχνειο και με την μεταπολιτευση και με την νοσταλγια και με την πολιτικη.. παραδοξο επισης το ποση εξαθλιωση και απογυμνομενη ανθρωπινη φυση (τοση που δεν αντεχει το ματι σου) βλεπεις στα περιξ των χωρων-συμβολα αυτων των αγωνων.. (βλ. μουσειο, τοσιτσα, πλατεια εξαρχειων κοκ..)μου φαινεται πως η πικρη αληθεια ειναι ο,τι οι μισοι ανθρωποι σημερα εχουν επιλεξει να ζουν τεχνητα και εντος συστηματος (με τις συμβασεις, την νοηματοδοσια και τις νοσταλγιες που προσδιδουν μια καποια αισθηση διαφορετικοτητας, πολυτελειας ή ανθρωπιας) και οι αλλοι μισοι φλερταρουν ή ειναι βουτηγμενοι στην εξαθλιωση.. το σιγουρο ειναι ο,τι κανεις μας δεν ξερει τι του γινεται ενω μαλλον ολοι μας αρπαζομαστε καθημερινα απο την πρωτη σανιδα που βρισκεται στον δρομο μας, οποιο χρωμα και ονομα κι αν αυτη διαθετει
# Νατάσα Ζαχαροπούλου στις 21/07/2008, 09:07 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
πέθανε ξέρεις... τώρα τό περίπτερο τό'χει ἀλβανός...
# Νατάσα Ζαχαροπούλου στις 21/07/2008, 09:08 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
τόν γνώρισα μέσω μιᾶς φίλης μου. Δέν ἔμενα ποτέ ἐκεῖ..., ἀλλά, πράγματι, ὁ κόσμος εἶναι μικρός.
# melissa στις 21/07/2008, 09:14 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@rue Δεν είναι καλό να γενικεύεις... Αυτό το αμάν που λες εσύ για τις συζητήσεις για το Πολυτεχνείο και τη Μεταπολίτευση εγώ το λέω για άλλα πράγματα. Αμάν για την ατέλειωτη ομφαλοσκόπηση στην οποία επιδίδονται πολλοί άνθρωποι σήμερα. Αμάν για την ρηχότητα ανθρώπων που το Α κι το Ω των σκέψεων και των συζητήσεών τους είναι ο εαυτούλης τους. Τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι, τότε έφαγαν ξύλο για μια ιδέα. Ακόμα κι αν ορισμένοι έχασαν το δρόμο τους αργότερα, κάτι θετικό έκαναν στην ζωή τους και είναι υπερήφανοι όταν το θυμούνται. Και κάτι άλλο.. άνεις λάθος να νομίζεις ότι κανείς δν ξέρει τι του γίνεται... Πάλι γενικεύεις... Υ.Γ. Δεν ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου. Πήγαινα σχολείο όταν έγινε.
# VOUDAS στις 21/07/2008, 09:30 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@Νατάσα: Στις γειτονιές εκεί γύρω αλήτεψαν και πήραν ν' αντριεύουν οι εφηβικές ανησυχίες μας!...@melissa: Για μένα μία και μοναδική ήταν η συναυλία του καλοκαιριού εκείνου, αυτή στη Νέα Σμύρνη! Ευχαριστώ για την παρέμβαση!...@rue: Με κάλυψε η melissa, αλλά αν προσέξεις λίγο περισσότερο το κείμενο, ίσως πίσω από τις λέξεις προς το τέλος διακρίνεις κάτι από τη διάψευση που λίγο-πολύ κουβαλάμε κάποιοι που βρεθήκαμε πιο κοντά στα γεγονότα αυτής της περιόδου...
# Νατάσα Ζαχαροπούλου στις 21/07/2008, 09:32 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
κι ἐγώ σχολεῖο πήγαινα τότε..., ἀλλά θυμᾶμαι κάποια πράγματα, γιατί ἔτσι κι ἀλλιῶς δέν μποροῦσες νά μή τά παρατηρήσεις. Καί στό σχολεῖο ξεσηκωμένοι ὅλοι. Καθηγητές-γυμνασιάρχες-χαμός! Τό ξεκίνημα μερικῶν πολιτικῶν νεολαιῶν, τά συνθήματα στούς τοίχους μέ τίς κόκκινες κάι τίς μαύρες μπογιές...
# VOUDAS στις 21/07/2008, 09:39 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@Νατάσα:...Βράζουμε στο ίδιο καζάνι!...
# rue στις 21/07/2008, 09:52 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
δεν γενικευω για κανεναν.. λεω αυτο που πιστευω και αισθανομαι.. στα 5 μου κραταγα το πανο στις πορειες του ΣΤΕΒ, θυμαμαι να πρηζω τη μαμα μου να φυγουμε απο την ακτιβα της ή να μου διηγειται πως μου εκλεινε το διχρονο στομα μου επειδη φωναζα μεσα σε ενα τμημα 'Εοκ και νατο, το ιδιο συνδικατο', μου σηκωνοταν γνησια η τριχα απο φρικη με τα τραγουδια του Θοδωρακη, και στο πατρικο μου στο χωλ ηταν αναρτημενο χαρακτικο με το μοτο 'δρεπανια δρεπανιζουνε, σφυρια σφυροκοπανε, τα σφυροδρεπανα ψηλα τον κοσμο χαιρετανε'! υπηρξαν κι οι δικοι μου σχεδον ολοψυχα αφιερωμενοι αγωνιστες αλλα νομιζω ο,τι ολο αυτο εχει κι εναν φοβερο εγωισμο.. δεν γερνανε ρε παιδι μου αυτοι οι ανθρωποι.. δεν το δεχονται! εχουν την καβαντζαρα τους! δεν ξερω αν κι οι ιδοι πραγματικα ξεραν τι καναν τοτε ομως.. ως εφηβος εγω υπηρξα μαλλον συντηρητικιζον, ελαφρα κωστοπουλικος (οπως αναμενοταν ισως) αλλα μπα.. απλα χαμενος μεσα στη μουσικη. οταν θελω να συναντησω ολη αυτη την ατμοσφαιρα παιρνω τσιγαρα και παω και χανομαι στα σοκακια της νεαπολης και περιξ, φανταζομαι ο,τι πισω απο τα παραθυρα γινονται επαναστατικες κουβεντες ακομα σε τσιτα καπνισμενα μουντα δωματια. Οι 'αστικοι τοποι' που συνεβαιναν ολα αυτα παραμενουν νομιζω σχεδον απαραλλαχτοι, οπως τους ειχα καταγραψει πολυ μικρος.. το ιδιο και οι μεσηλικες οικογενειακοι και παιδικοι μου φιλοι.. ειναι δε καλλυμενο ολο αυτο κι απο ενα μαγικο πεπλο 'παιδικων αναμνησεων' (ακουσων ακουσων!) που ποτε δεν το καταλαβα πληρως ασχετα αν εχει μια απιστευτη σκοτεινια που μου αρεσει πολυ και που υποτιθεται ο,τι οδηγει στο φως αν χαθεις καπου μεσα της. Αυτα απο μενα.. Η αποψη μου για τις επαναστασεις ταυτιζεται ακριβως με την αποψη του kevin shields σε αυτο το βιντεο http://www.vbs.tv/video.php?id=1294526509 εσυ μελισσα σιγουρα θα εισαι κατι αλλο..
# melissa στις 21/07/2008, 09:59 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@rue Όλοι μας είμαστε κάτι άλλο. Καθένας μας κουβαλάει τα βιώματά του:πίκρες, χαρές, ελπίδες.. και πορεύεται... Όπως μπορεί... Η ομορφιά της ιστορίας βρίσκεται στη διαφορετικότητα.
# rue στις 21/07/2008, 10:02 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
τελευταια περναω απο αυτους τους χωρους ομως και βλεπω εξαθλιωμενα πρεζακια ερωτευμενα με μια απιστευτη θλιψη γυρω τους, σχεδον σε αλλο κοσμο (τοτε ηταν πολυ πιο νταβαντουρικο, να βλεπεις απο τις πολυκατοικιες τα φρικια με τα ματ να παιζουν πολεμο..) τελος παντων, εγω δεν μιλαω για την γλυκια μεταπολιτευση, εχω την δυνατοτητα να καταθεσω ντοκουμεντα και αναμνησεις απο τον παπανδρεικο εκμαυλισμο της ελλαδας του 80. Εχει αληθεια ομως τοσο μεγαλη διαφορα το αποτελεσμα?? κακη ειναι και πορεια και το αποτελεσμα ολων αυτο.. λυπηρη.. το μονο που θαυμαζω ειναι ο,τι οπως λεει και ο ραμφος το concept 'μεταπολιτευση' προσεδωσε στην Ελλαδα εναν αυτισμο, μια ανοσια στις παγκοσμιες αξαλιξεις ΚΑΙ ΠΑΛΙ , οπως παντα συμβαινει στην τρελλη χωρα μας!
# rue στις 21/07/2008, 10:03 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
εχει μια γοητεια αναμνηστικης αξιας.. και τιποτε αλλο (δεν θα γενικευσω, για μενα μιλαω)
# melissa στις 21/07/2008, 10:04 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Τι εννοεί με τον αυτισμό. Δεν είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνω.
# rue στις 21/07/2008, 10:05 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
πασχουμε γενικως απο αυτοσκηνοθεσιες, ειμαστε μονιμως επι αιωνες σε παραλληλο συμπαν. Μαλλον αυτο εννοει οπως το αντιλαμβανομαι
# rue στις 21/07/2008, 10:06 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
δεν συνομιλουμε με την δυση ουτε με την ανατολη.. απλα εισαγουμε. δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως γιατι τια να συνομιλησεις η να ανταλλαξεις πρεπει πρωτα να εισαι εσυ ο ιδιος κατι
# melissa στις 21/07/2008, 10:07 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ίσως να έχει δίκιο. Αλλά απ΄αυτό μπορεί να "πάσχουν" πολλές χώρες που έχω στο μυαλό μου. και ίσως και να μην είναι κακό...
# rue στις 21/07/2008, 10:07 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
αυτα τα ελεγε επι 96 μου φαινεται.. περασμενα μεγαλεια! πλεον τα πραγματα ειναι επιτακτικα σχεδον
# melissa στις 21/07/2008, 10:08 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Στι διαλέξεις στο Γουλανδρή-Χορν;
# melissa στις 21/07/2008, 10:10 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ανακατεύτηκαν τα σχόλια και μοιάζουν σαν διάλογος μεθυσμένων.
# rue στις 21/07/2008, 10:10 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
χμμ.. για εμας δεν ειμαι σιγουρος αν κλινουμε προς την μερια των ευνοουμενων.. μπορει να ειναι απλα η ιδιοσυγκρασια μου αρνητικη και να το βλεπω ετσι ή να μην πολυκολλαω, ποτε δεν κολλησα ετσι κι αλλιως στα ελληνικα πραγματα με την ψυχουλα μου! 30ρης σχεδον και εχω κρισεις ταυτοτητας ακομα κανονικοτατες!
# rue στις 21/07/2008, 10:11 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
καλα ναι!! στοπ
# melissa στις 21/07/2008, 10:12 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Έχεις δίκιο για το ότι "εισάγουμε". Ας ελπίσουμε ότι αυτό είναι μια φάση που θα περάσει.
# melissa στις 21/07/2008, 10:17 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Τα 30 είναι πολύ ωραία ηλικία. Κι έπειτα είναι ωραίο να διατηρείς τις αμφιβολίες σου, γιατί έτσι κρατιέται το μυαλό ζωντανό. Τα πράγματα είναι έτσι παντού. Πίστεψέ με. Η ισορροπία επιτυγχάνεται πρώτα μέσα μας, κι ύστερα περνάει στο περιβάλλον μας.
# VOUDAS στις 21/07/2008, 10:17 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@rue και melissa: Δεν μπαίνω στον πειρασμό "ν' αγγίξω" τίποτα από την αυθεντικότητα του διαλόγου σας!... Εξομολογούμαι μόνο, ότι όταν κάποιες φορές κείμενά μου, όπως καλή ώρα, δίνουν αφορμές για να εκφραστούν συναισθημάτα, απόψεις, εμπειρίες κ.λπ. ένα γλυκό χαμόγελο κρεμιέται στα χείλη μου!...
# rue στις 21/07/2008, 10:17 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
'μια καλοκαιρινη ευτυχια τριζει' το βιβλιο του Ραμφου.. δεν τον ενστερνιζομαι γενικα. παραειναι φευγατος... σεβομαι πολυ ομως το ο,τι σιωπα αμηχανα (και μαλλον εν γνωσει του) εδω και καιρο.
# melissa στις 21/07/2008, 10:20 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@rue Μη νομίζεις ότι τώρα γενικεύω εγώ... Αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
# rue στις 21/07/2008, 10:20 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
γαι την ισσοροπια: oχι.. ειναι κατι αμφιδρομο απολυτα και σε καθε στιγμη. ειναι μια ρευστη δυναμικη που προυποθετει ικανοτητα
# rue στις 21/07/2008, 10:22 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
μ'αρεσουν πολυ καθε ειδους αναμνησεις μελισσα.. αναρωτιεμαι ομως κατα ποσο συναδουν σε μια δημιουργικη πραγματικοτητα και αν μια 'δημιουργικη πραγματικοτητα' ειναι το ζητουμενο ή το αδιεξοδο
# melissa στις 21/07/2008, 10:23 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ο Ράμφος είναι και πλατωνιστής. Νομίζω ότι έχει μια συγκεκριμένη οπτική. Έχεις διαβάσει Bertrand Russell;
# rue στις 21/07/2008, 10:26 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
οχι. τι προτεινεις? φαν του φουκω και του βιτγκενσταιν υπηρξα. λιγο και του καστοριαδη. κανεις δεν με συγκλονιζει με τις αληθειες του τελευταια.. εχω αναγκη απο russel! για πες??
# melissa στις 21/07/2008, 10:27 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Οι αναμνήσεις καλό είναι να τρέφουν την πραγματικότητα χωρίς να την υποκαθιστούν. Αυτό είναι δικό μου.
# rue στις 21/07/2008, 10:29 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
σωστο.. αν εχουμε time lag καποιων ετων απο την αμερικανικη πραγματικοτητα π.χ. θα αρχισουμε πολυ συντομα να πασχουμε απο short memory, αν δεν εχουμε ηδη!
# melissa στις 21/07/2008, 10:30 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ο Βτγκενστάϊν ήταν μαθητής του Ράσσελ. Θέλεις τίτλους κι εσύ να διαλέξεις από που θέλεις να αρχίσεις;
# rue στις 21/07/2008, 10:31 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
ναι αμε? πες μου ομως κι απο που πιστευεις ο,τι πρεπει να τον πιασω γιατι μαλλον απο εκει θα ξεκινησω :)
# rue στις 21/07/2008, 10:33 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
ωραια διαβαζεται το τελευταιο! πολυ υπονοουμενο..
# melissa στις 21/07/2008, 10:36 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
"The Conquest of Happiness" Το έχουν μεταφράσει ως "Η κατάκτηση της Ευτυχίας" και μοιάζει σαν φτηνός οδηγός. Αν μπορείς διάβασέ το στα Αγγλικά. Η γλώσσα του είναι πολύ στρωτή. Επίσης το "On Education" είναι πολύ καλό και υπάρχει και στην εκδοχή "Education and Social Order". Σου συνιστώ ν΄αρχίσεις από το πρώτο. "Σημάδεψε" την ζωή πολλών ανθρώπων. Θα χαρώ πολύ να το συζητάμε καθώς θα το διαβάζεις.
# melissa στις 21/07/2008, 10:37 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Καλό διάβασμα λοιπόν.
# rue στις 21/07/2008, 10:38 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
φουκιζουν οι τιτλοι.. μελετη των social institutions κλπ μαλλον αλλα απο αλλη σκοπια. Ο Μισελ παραηταν πειραγμενος..!
# rue στις 21/07/2008, 10:39 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
ευχαριστω πολυ!. θα σου πω τη γνωμη μου συντομα..
# melissa στις 21/07/2008, 10:39 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Βούδα μου, συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου. Όπως βλέπεις το ποστ σου λειτούργησε λυτρωτικά.
# Αίγλη στις 21/07/2008, 11:03 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ωραίο κείμενο, Βούδα. Και ενδιαφέρον διάλογος ακολουθεί. Πάντως καταλαβαίνω τους νεώτερους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν εκείνες τις άγιες μέρες, ματαίωσαν αργότερα την επανάσταση - και με την πράξη και με το λόγο τους.
# greendim στις 21/07/2008, 11:41 μμ
Βούδα μου...
ένα δάκρυ κύλισε...
# PINK FISH στις 22/07/2008, 08:40 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
χμμ....το καλοκαίρι του '74 ήμουν πολύ-πολύ μικρή. Ότι έχω ακούσει, είναι από διηγήσεις των γονιών μου και άλλων που τα έζησαν. Είχαν καλέσει και το πατέρα μου, νιόπαντρο τότε, στην επιστράτευση. Τελικά έμεινε στην Ελλάδα. Εγώ πρόλαβα μόνο τη ντισκοτέκ ABC, όχι το Μίμη το περιπτερά :) Είδες πόσο μικρός είναι ο κόσμος τελικά? Μοιραζόμαστε κοινά βιώματα και γνωστούς, κι ας μη γνωριζόμαστε. Χαιρετώ σε
# Meropi στις 22/07/2008, 09:35 πμ
#rue μου # vouda μου #melissa μου κλπ
Να μαι κι εμένα να λάβω μέρος στο διάλογο, αν και λίγο καθυστερημένα.... Κατ' αρχάς βρε παιδιά Μαθουσάλας νιώθω εγώ ανάμεσα σας. Νομίζω ότι είμαι η πιο μεγάλη. Θέλω να απευθυνθώ πρώτα προς εσένα καλέ μου rue και να σου πω ότι το γεγονός ότι αναφέρουμε ιστορικά γεγονότα που έχουμε ζήσει δεν σημαίνει ότι είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν. Ίσα ίσα έχουμε προχωρήσει πολύ. Αλλά να, είναι μερικές μέρες όπως η 20η Ιουλίου που δεν μπορείς παρά να πας, έστω και για λίγο πίσω και να αναλογιστείς τι ήταν αυτό που έζησες, τι επιδράσεις είχε στη ζωή σου, πώς τελικά το επεξεργάστηκες.... Και αν θέλεις είναι και ένα μήνυμα προς τη νέα γενιά, ότι η ζωή προχώρησε, πέτυχε μερικά βήματα, διατηρείστε τα και προχωρήστε τα ακόμα πιο πέρα. Τι μάθημα ζωής μου έδωσε εμένα εκείνη η χρονιά? Κατ' αρχάς με έκανε να αναθεωρήσω πολλά δόγματα, με ωρίμασε απότομα. Είδα ότι οι περιουσίες και τα υλικά αγαθά χάνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Και μένει μόνο αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Οι εμπειρίες μας, η μόρφωση και οι ικανότητες μας. Ωχ θα σκεφτείτε πάλι κήρυγμα κάνω. Σταματάω.... # rue μου κατάλαβα ότι μικρός σερνόσουνα σε γεγονότα που δεν σε αφορούσαν. Και αντιδράς. Και καλά κάνεις. Απέκτησες τώρα τις δικές σου εμπειρίες που σε σημάδεψαν. Κάποτε θα νιώθεις πού και πού την ανάγκη να γυρίσεις πίσω, για λίγο, να αναλογιστείς αυτά που έζησες και να τα μοιραστείς με άλλους. Για λίγο. Παιδιά με συγχωρείτε, σας σκότισα, ελπίζω να μην είναι πολύ βαρετά αυτά που έγραψα.
# VOUDAS στις 22/07/2008, 10:32 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@rue & melissa: Χαρίσατε με την αμεσότητα και τη ζωντάνια του διαλόγου σας την πατίνα του αξιοπρόσεχτου στο ποστ. Σας ευχαριστώ θερμά! @Αίγλη: Δεν έχω ακόμα κατασταλάξει, αν πρόκειται τελικά για ματαίωση της επανάστασης ή μοιραία εξέλιξη των επιλογών και προτεραιοτήτων που τα πρόσωπα δρομολόγησαν τότε...@green: Η ζωή συνεχίζεται!...@PINK: Πόσοι γάμοι έμειναν στον αέρα εκείνο το Σαββατοκύριακο του '74!!! Στην ABC της Πατησίων γράφτηκε ιστορία!... Και στη SOS επίσης!@Meropi: Η παρέμβασή σου όχι διαδικαστική, αλλά πολύ - πολύ ουσιαστική! Μέσα στην ισοπέδωση των ημερών που μας έχουν βρει, δεν πρέπει η απογοήτευση και ο θυμός να μας οδηγούν σε βιαστικά συμπεράσμτα που τα ισοπεδώνουν όλα. Το κάθε τι έχει την αξία του κι αν μη τι άλλο, όπως σωστά επισημαίνει κι η melissa: "Οι αναμνήσεις καλό είναι να τρέφουν την πραγματικότητα χωρίς να την υποκαθιστούν" κι όταν στεέκομαι κάποιες φορές για να κοιτάξω προς τα πίσω τη ζωή μου, διακρίνω καθαρά πόσα θα μπορούσα να 'χω κάνει αλλιώς...
# The_Rock στις 22/07/2008, 12:26 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ζήσαμε πολλές στιγμές αγαπητέ Βούδα, σε αυτό το μπαλκονάκι της Αριστομένους... Ωραίες αναμνήσεις... Εγώ μπόμπιρας το '74 δεν θυμάμαι πολλά πράγματα... Εσύ ασφαλώς θυμάσαι... Είναι ωραίο να μπορείς να γυρνάς πίσω και να θυμάσαι... Ελπίζω και γω να ξεπεράσω το μακρύ καλοκαίρι του '08 και να μπορώ να γυρίζω πίσω ξανά και να θυμάμαι νοσταλγικά στιγμές του παρελθόντος... Δυστυχώς αυτή την περίοδο έκλεισα πόρτες πίσω μου και προσπαθώ να βλέπω μπροστά... Μη με ρωτήσεις τι βλέπω... Δεν μπορώ ακόμη να σου απαντήσω..!
# VOUDAS στις 22/07/2008, 12:51 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Φίλε Rock, κινήσου με αποφασιστικότητα και τόλμη στην προσωπική σου μεταπολίτευση!... Οι πόρτες -όπως λες- έχουν πλέον κλείσει, γι' αυτό προχώρ μπροστά, η εμμονή στη νοσταλγία του παρελθόντος σ' αυτές τις περιπτώσεις οδηγεί σε... αναρχία ή σε νέα εκτροπή!
# darkwhisper στις 22/07/2008, 03:20 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Προσανατολισμενες αναμνησεις σε καθημερινους ανθρωπους που προσπαθουσαν να επαναπροσδιορισουν τη χαρα και το νοημα της ζωης μεσα απο αυτά που τους συνεβαιναν, απο ανθρωπους που κινουσαν τα νηματα και σκουπιζαν τα χερια απο τα λαδια και τα ψιχουλα της τυροπιτας πανω στο πουκαμισο απο δερμα φιδιού. και ολο αυτο χρησιμευσε για να απομακρυνθουν ακομα περισσοτερο οι ανθρωποι απο την αληθεια και για να αποκτησουν ακομα περισσοτερες αφορμες και δικαιολογιες για να βρουν αιτια για τη σημερινη τους, και οχι μονο, απραξια. Που να μιλησεις σημερα για αποτυχημενα δεξια και αριστερα πολιτικα συστηματα, για πολιτικες και κοινωνικες επιστημες που αντιμετωπιζουν τον ανθρωπο απο τη μια ως ον και απο την αλλη ως αριθμο προσδοκώντας να βρουν λυσεις για τα τεκταινομενα. Οταν κανεις την εισαγωγή για τις λυσεις που μπορει να προσφερουν ολοι χαμογελανε. Οταν φτασεις στο σημειο να εξηγεις οτι μπορει να χρειαστει να εγκαταλειψουν εθελουσια ολα αυτά που διεκδικησαν (ή έτσι νομιζουν τουλαχιστον) για κατι εντελως νεο που πρεπει να χτιστει απο την αρχη, τότε: "τι λες ρε; εσύ με ποιους εισαι με μας ή με τους άλλους;" Οργή αγανακτηση τίκτονται εκ του πατρός φόβου και θολώνουν τα ματια και κωφεύουν τα αυτιά. μα οταν αυτό γινει αντιληπτό θα εχει χαθει η δυνατοτητα της επιλογης από τα χερια τους. Ladies and gentlemen, welcome to the Matrix. Enjoy your stay!
# VOUDAS στις 22/07/2008, 07:05 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@darkwhisper: Δεν ξέρω αν με κρίνεις ως απαισιόδοξο, αλλά θεωρώ πως η δυνατότητα επιλογής όχι μόνο για τους καθημερινούς ανθρώπους, που αναφέρεις, αλλά και για την κοινωνία συνολικά έχει ήδη χαθεί...
# Αίγλη στις 22/07/2008, 08:41 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Σφύριζα όλη μέρα σήμερα το τραγούδι που έβαλες εδώ.
# Karellen στις 23/07/2008, 03:30 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ακριβώς εκείνο το αγόρι του μπαλκονιού, με την ορμή και την αθωότητά του, διακρίνω στην γραφή σου, φίλε Βούδα. Πολύ όμορφο κείμενο.
# VOUDAS στις 23/07/2008, 11:20 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@Αίγλη: ...Ο γλυκός απόηχος απ' το σφύριγμά σου σαν να έφτανε με το ζεστό αεράκι ως το μπαλκόνι μου!...@Karellen: Εκείνη η αθωότητα είναι μοναδική για τον καθένα μας... Αναζητώντας όμως τις άκρες της φτάνω μερικές φορές σ΄εκείνο το μπαλκόνι και μοιράζομαι εικόνες και συναισθήματα μαζί σας... Να είσαι καλά, φίλε μου!
# apologiaprosuavita στις 23/07/2008, 12:09 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Α κι άλλο ένα μπαλκονάκι της Αθήνας. Θα επανέλθω στον Άγιο Παντελεήμονα, γιατί έχω κι εγώ ράμματα για τον τρούλο του. Μ' αρέσουν αυτά τα μπαλκονάκια. Μ' αρέσει να ζω ακόμα σ' αυτά τα μεταπολιτευτικά διαμερίσματα μιας εποχής που ποτέ δεν έζησα. Μ' αρέσουν τα σπίτια που δεν πουλήθηκαν για να αποκτήσουν ενιαία κουζίνα- σαλόνι, πάσσο, και πόρτες αλουμινίου. Έμειναν με τις ξεραμένες γλάστρες τους και τη θέα στον ακάλυπτο. Εκεί μόνο αναπνέω.
# VOUDAS στις 24/07/2008, 05:39 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@apologia: Ο "Διάδρομος στον Ακάλυπτο" υπάρχει... Με ασκήσεις θάρρους και... τεχνητής αναπνοής (αν κι εσύ είσαι από κείνους που δεν τη χρειάζονται!!)
# Underwater στις 27/07/2008, 04:16 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Τελικά φίλε μου αν είχα ζήσει και εγώ όλα αυτά της μεταπολίτευσης με κάποια δόση συνείδησης- γιατί κάπου τότε γεννήθηκα- ίσως να εκτιμούσα λιγάκι αυτό που λένε σήμερα δημοκρατία αλλά εμένα δε μου μοιάζει για τέτοια ...
# darkwhisper στις 27/07/2008, 05:41 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Οχι καλέ σε καμια περιπτωση δε θα το λεγα απαισιοδοξια. Απλώς ελαχιστοι ειναι σε θεση να αναλαβουν τις ευθυνες τους. Η επιλογη παντα υπαρχει. από το να κλεισεις την TV μεχρι να πας να ζησεις σε νησι. Ποιος αντεχει ειναι το θεμα. Απλως, μας αρεσει-δε μας αρεσει, ολα καποια στιγμη θα τα αντιμετωπισουμε. Οι μονοι που τη γλιτωνουν καθε φορα ειναι αυτοι που εζησαν πολυ λιγο.
# VOUDAS στις 28/07/2008, 11:24 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@Underwater: Χαίρομαι κατ' αρχήν που σε ξανασυναντώ εδώ!... Ενσυνείδητα, νομίζω, φτάσαμε στο να μεταχειριζόμαστε τη δημοκρατία ανάλογα με το τι θέλουμε να εξυπηρετήσουμε ή να πετύχουμε...[κατά το καλά και συμφέροντα]@dark:...Κι είναι σίγουρα ζήτημα προσωπικής ευθύνης και επιλογής η συμπεριφορά μας αυτή...
# manground στις 28/07/2008, 11:32 πμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
κάτι ...καλόπαιδα της γειτονιάς, με πέτυχαν σαστισμένο και σαν μικρό με δουλέψανε. μου έδειξαν ένα τυχαίο περαστικό αεροπλάνο, και με διαβεβαίωσαν οτι εκεί μέσα "βρίσκεται και ο μπαμπάς σου, και πάει στον πόλεμο". τέτοια αναστάτωση, και τέτοιο κλάμα... ναι, τέτοια ευπιστία. (μικρός ήμουν, δεν πιάνεται)
# VOUDAS στις 28/07/2008, 01:03 μμ
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
@man: Εποχή αθωότητας για μας τότε και εποχή που κάποιοι άλλοι τη "δούλευαν" [και μας δούλευαν] ψιλό γαζί... Δεν ξέρω πάντως αν είναι καλύτερο που τα παιδιά σήμερα γεννιούνται λες πονηρεμένα...
Αναρτήθηκε στη LIFOLAND τη Δευ, 21 Ιουλ 2008 06:53 μμ
ΑπάντησηΔιαγραφή