Δεν είναι τα «ψεγάδια» το θέμα. Σιγά τώρα, αν μπερδέψουν οι μαθητές τα ψεγάδια με τα... παραγάδια!... Μικρό το κακό!Για μένα -έτσι όπως το διάβασα- το θέμα είναι τα γύρω-γύρω απ' τα «ψεγάδια»...
Γράφει ο Σεφέρης: «Δε μένω τυφλός στα ψεγάδια μας, αλλά έχω την ιδιοτροπία να πιστεύω στον εαυτό μας»...
«Πάψαμε να είμαστε ιδιότροποι;» αναρωτιέμαι. Δεν μπορώ αλλιώς να εξηγήσω αυτό που αισθάνομαι, ζω και βλέπω γύρω μου σε καθημερινή βάση τα τελευταία χρόνια.
Ανταγωνισμός, αποξένωση, μελαγχολία, απαισιοδοξία. Τα «καλά νέα» λες κι έχουν εξαφανιστεί όχι μόνο απ' τις οθόνες, τις εφημερίδες ή τα ραδιόφωνα, αλλά κι απ' το λεξιλόγιό μας, απ' τις συζητήσεις μας, από παντού.
Μια διάχυτη απαισιοδοξία. Μια γκρίνια, μια μιζέρια. Μια μαυρίλα για όλους και για όλα. Ούτε χαραμάδα λες και δεν έχει μείνει για να τρυπώσει μια αχτίδα ελπίδας, έστω και φρούδας...
Από το πρωί ως το βράδυ και χρόνο με το χρόνο η ανασφάλεια, ο φόβος, η μοναξιά φωλιάζουν στα φυλλοκάρδια στάλα-στάλα, σαν το πουρί, μαύρα κι άραχνα. Ακόμα κι ο αέρας έχει λιγοστέψει δραματικά, ο καθαρός αέρας, αυτός που γεμίζει πρώτα την ψυχή κι ύστερα τα πνευμόνια, όταν η χαρά της ζωής σε πλημμυρίζει...
Ούτε ένας «ιδιότροπος» πια δεν κατοικεί σ' αυτόν τον τόπο; Εξαντλούμε τις ιδιοτροπίες μας σε καθημερινές καταγγελίες, κριτικές και γκρίνιες για τα ασήμαντα, για τα τίποτα, για τ' αναλώσιμα, για τα ελαττώματά μας, αφήνοντας άκριτα εκείνα που έχουν τη δύναμη να παρακινήσουν, να προκαλέσουν, να ενθαρρύνουν. Παραβλέπουμε εκείνα που μπορούν να μας κάνουν να πιστέψουμε σε κάτι και πρώτ' απ' όλα στον ίδιο μας τον εαυτό...
Παραιτημένοι και μακάριοι στων καιρών τη λάγνα παραπλάνηση, πορευόμαστε στα τυφλά κορφολογώντας τα «ψεγάδια» μας...
Κι αυτό -για να φεύγει ίσα-ίσα ο χρόνος στον κατήφορο- ανθρώπινα, μπορούσα να τ' αντέξω. Πώς ν' αντέξω όμως, εκείνο το ξινισμένο το χαμόγελο σε κάποια χείλη, για όσους ακόμα πιστεύουν -κόντρα στων ημερών το μισοσκόταδο- κι επιμένουν στην «ιδιοτροπία» τους;
ΦΩΤΟ: Costas Ellos
ΣΧΟΛΙΑ: 18
ΑπάντησηΔιαγραφή# manground στις 22/05/2008, 04:25 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Κι όλα τούτα θα μπορούσα να τα ονομάσω με τη λέξη παράδοση, που την ακούμε κάποτε ψυχρά και μας φαίνεται υπόδικη. Αλήθεια, υπάρχουν ροπές που νομίζουν πως η παράδοση μας στρέφει σε έργα παρωχημένα και ανθρώπους παρωχημένους· πως είναι πράγμα τελειωμένο και άχρηστο για τις σημερινές μας ανάγκες· πως δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτε τον σημερινό τεχνοκρατικό άνθρωπο που γνώρισε φριχτούς πολέμους και φριχτότερα στρατόπεδα συγκεντρώσεως· αυτόν τον άνθρωπο που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην κατάσταση του θηρίου και την κατάσταση του ανδροειδούς. Η παράδοση είναι λοιπόν ένα περιττό βάρος που πρέπει να εξοβελιστεί. Μου φαίνεται πως αυτές οι ροπές εκπορεύουνται από τη σύγχρονη απελπισία για την αξία του ανθρώπου. Είναι τα συμπτώματα ενός πανικού, που εν ονόματι του ανθρώπου τείνουν να κατακερματίσουν την ψυχή του ανθρώπου. Όμως τι απομένει αν βγάλουμε από τη μέση τον άνθρωπο;;; [όπου Άνθρωπος, οι μικροί και οι μεγάλοι, Δάσκαλοι και Μαθητές]
# manground στις 22/05/2008, 04:27 μμ
είναι..
τα λόγια του ίδιου του Σεφέρη ! [πλήν των παρενθετικών]
# VOUDAS στις 22/05/2008, 04:34 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Ξεφορτώνοντας με κάθε ευκαιρία το "βάρος" της παράδοσης, ξεγυμνωθήκαμε από τ' ανθρώπινο το δέρμα και μείναμε μόνο με το τομάρι μας...
# manground στις 22/05/2008, 04:36 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
τι είπες βρε εκδοροσφαγέα!! (το πρώτο επάγγελμα του Βαμβακάρη ήταν αυτό)
# stav στις 22/05/2008, 04:36 μμ
αγαπητέ μου vouda...
εμεις θα πηγαίνουμε κόντρα σ΄ολη αυτήν την κατάσταση και θα ξυπνάμε το πρωϊ πάντα με μια γελαστή καλημέρα! μια καλημέρα που φτάνει μέχρι βαθειά στην ψυχή... και θα δυναμώνει ετσι την πίστη μας!!!! (μ'αρέσει πάντα να σε διαβάζω... μου δειχνεις με έναν αθώο κ γλυκό τρόπο τι σηναινει να πιστέυεις...) :)
# ImmortalJunkie στις 22/05/2008, 04:45 μμ
άψογο το γδάρσιμο μέχρι την "ιδιοτροπία" !
# VOUDAS στις 22/05/2008, 04:50 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
@Man: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info= Lyrics&act=details&song_id=2057 Εξαιρετικά αφιερωμένο!! @Stav: Κόντρα!... Χέρι-χέρι... Λέξη- λέξη!!!
# VOUDAS στις 22/05/2008, 04:52 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
@Immo: ...Επίπονο και ψυχοφθόρο!... Αλλά και εξίσου λυτρωτικό!...Σε χαιρετώ!!
# manground στις 22/05/2008, 04:58 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Νιώθω πολλά που γύρω μου συμβαίνουν. Νιώθω πως κάποιοι κάπου με καταλαβαίνουν.
# lifeafterchaos στις 22/05/2008, 07:12 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
καθε μερα υπαρχουν χαραμαδες ανοιχτες που μπαινει το φως , απλα εχουμε τα ματια μας κλειστα , πολλες φορες ειμαστε καλα και δεν το ξερουμε , αλλα θελουμε ολα τα πραγματα στα ποδια μας .... και δεν κοιταμε τα πραγματικα προβλημα τα που εχει ο κοσμος .
# Νατάσα Ζαχαροπούλου στις 22/05/2008, 07:29 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Κατ' ἀρχήν ἔχουμε ξεχάσει νά χαιρόμαστε πού εἴμαστε ζωντανοί καί ὑγιεῖς. Ἔχουμε ξεχάσει να εἴμαστε εὐγνώμονες... Ἔχουμε γίνει ἀπαιτητικοί καί ἀλαζονικοί. Τά θέλουμε ὅλα τώρα. Καί χάσαμε τό "μέτρο" μας. Προσπαθώντας ν' ἀποτινάξουμε ζυγούς, καταργήσαμε τελείως τά χαλινάρια. Καί βαδίζουμε στά τυφλοί στά τυφλά.
# anodien στις 22/05/2008, 10:44 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Τα ψεγάδια είναι και η ομορφιά του κάθε πράγματος και του κάθε ανθρώπου όταν τα αναγνωρίζει και προσπαθεί να κάνει κάτι γι'αυτά... Άσχετο, αλλά τις προάλλες πέρασα απο Μοναστηράκι και σε σκέφτηκα - please mind the gap between the train and the platform - ... Είναι καλά το γονατάκι σου;
# greendim στις 23/05/2008, 12:22 πμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
αψεγάδιαστο ποστ!...
# melissa στις 23/05/2008, 02:45 πμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Θέλουμε να θεωρούμαστε ευρωπαίοι (σιγά τον τίτλο!), αλλά είναι στενόχωρο να ζούμε σύμφωνα με το ευρωπαϊκό μοντέλο (και με λιγότερα λεφτά). Εξ ου και οι αγέλαστες μουράκλες. Όμως υπάρχει ελπίδα, γιατί του "έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει". Κι αν αγριέψουν περισσότερο τα πράγματα, απλά θα τα βροντήξουμε και θα αναδυθεί η ανατολίτικη πλευρά του εαυτού μας, που είναι και πιό άνετη.
# PINK FISH στις 23/05/2008, 08:16 πμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
δε σε αδικώ γι' αυτά που γράφεις. Σκέψου όμως πως ζούμε. Τι ποιότητα ζωής έχουμε. Τον αγώνα του σημερινού Έλληνα, του σημερινού ανθρώπου. Πολλές φορές η σκληρότητα της ζωής "ακυρώνει" τέτοιες σκέψεις. Δεν έχεις χρόνο, ή τη πολυτέλεια να σκεφτείς έτσι. Από την άλλη, νομίζω ότι η μίρλα και τα μούτρα ήταν πάντα στο DNA του Έλληνα, απλά τα τελευταία χρόνια αυτό φαίνεται πιο έντονα
# VOUDAS στις 23/05/2008, 10:29 πμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Σας χαιρετώ και σας καλημερίζω όλους! Η αλήθεια είναι πως η πρωινή μας επικοινωνία έχει γίνει πιο δύσκολη τελευταία, αλλά η λαχτάρα μου να επικοινωνήσω μαζί σας σήμερα το παραβλέπει!... @man: ΄'Εγραψες τη μαγική λέξη... "με καταλαβαίνουν"! Κατανόηση, φίλε μου, το ζητούμενο της ουσιαστικής επικοινωνίας! @after: Αυτό που ορθώνει τοίχους και μας κρύβει το φως πρέπει να έχουμε την "ιδιοτροπία" να πολεμήσουμε...@Νατάσα: Πραγματικά, η αλαζονία είναι μια από τις χαρακτηριστικότες εκδηλώσεις της συμπεριφοράς μας. Ποιος θα τραβήξει τα γκέμια; Τολμάει κανένας; @anodien: Η πιο δύσκολη μάχη είναι με τον ίδιο μας τον εαυτό, γι' αυτό νομίζω έχει αξία να τον πιστεύουμε... [Τι όμορφο να σε θυμούνται!! Σ' ευχαριστώ, είμαι μια χαρά!!]@green: Πού χάθηκες; Να είσαι καλά!@melissa: Πάντα υπάρχει ελπίδα!... Οι σκέψεις που κι εδώ διατυπώνουμε είναι μια ολοζώντανη απόδειξη! Ψηλά το κεφάλι, λοιπόν!...@pink: "Οι συνθήκες" θα συμφωνήσω μαζί σου είναι δύσκολες, σε ποιο βαθμό όμως αναρωτιέμαι, είμαστε εμείς οι 'Ελληνες συνυπεύθυνοι για τη δημιουργία και την ανοχή τους; Πόσο διαχρονικός ακούγεται ο λόγος του Σεφέρη!...
# apologiaprosuavita στις 30/05/2008, 08:41 μμ
ΨΕΓΑΔΙΑ...
Εμένα πάλι μωρέ Βούδα με ενοχλεί που οι μαθητές μπερδέψαν τα "ψεγάδια" ή που τα κατάλαβαν από τα συμφραζόμενα όπως είπαν. λες και έδιναν αγγλικά προφίσιενσι. εντάξει κι εγώ καταλαβαίνω τον ντίκενς από τα συμφραζόμενα, αλλά όχι τον Σεφέρη. Δεν ξέρω τί συζήτούσαν επ' αυτού στην τηλεόραση, γιατί δεν έχω, αλλά καλύτερα να σ' αυτή τη ζωή να μάθεις την γλώσσα σου που είναι το εργαλείο της σκέψης σου για όλα, παρά να περάσεις σε εξετάσεις, και πανεπιστήμια. Και φυσικά σε πανεπιστημιακές εξετάσεις σε ξένα πανεπιστήμια δεν δίνονται επεξηγήσεις σε άγνωστες λέξεις. Εμείς είμαστε λίγο πιο χαλαροί επ' αυτού λόγω σκοπιμότητας ή ανθρωπιάς?
Αναρτήθηκε στη LIFOLAND την Πεμ, 22 Μαϊ 2008 04:19 μμ
ΑπάντησηΔιαγραφή