"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ"

Όλο και περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν πια, ότι η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλή έκλεισε οριστικά τον ιστορικό της κύκλο. Δεν είναι μόνο το πολιτικό σκηνικό που καθημερινά επιδεινώνεται εξαιτίας της σκανδαλολογίας, ούτε η οικονομική κρίση που πιέζει ασφυκτικά και την ελληνική οικονομία. Εκείνο που δείχνει να παίζει καθημερινά όλο και καθοριστικότερο ρόλο στη συνείδηση των πολιτών, ώστε να στρέφουν με απογοήτευση οριστικά την πλάτη στο κόμμα που κυβερνά τον τόπο από το Μάρτη του 2004, είναι η αδυναμία να οραματιστεί, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει με συνέπεια κι αξιοπιστία το παραμικρό μέτρο, έργο ή πρόγραμμα, που να στοχεύει στην ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών ή απαιτήσεων.
Η πολιτική δεν είναι ηθικολογία ο Καραμανλής πήρε το 2004 το τιμόνι διακυβέρνησης της χώρας έχοντας εξαντλήσει προεκλογικά όλο το οπλοστάσιο ηθικής και ενάρετης συμπεριφοράς. Ενσάρκωσε με πείσμα και πειστικότητα το ρόλο του άμεμπτου κι αδέκαστου ηγέτη και του εγγυητή της σεμνότητας και ταπεινότητας στη διακυβέρνηση της χώρας. Σήμερα, πέντε σχεδόν χρόνια μετά, όχι μόνο έχει διαψεύσει τον εαυτό του, αλλά προπαντός -κι αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο- τις όποιες ελπίδες των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν, ότι η νέα γενιά των πολιτικών που ήρθε στο προσκήνιο με την έλευσή του στην πρωθυπουργία, μπορεί να αλλάξει τους από χρόνια διαμορφωμένους όρους του πολιτικοοικονομικού συστήματος.
Σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής πολύ δύσκολα ξεχωρίζουν όλα αυτά τα χρόνια κάποιες πρωτοβουλίες που να αλλάζουν, βελτιώνουν, εκσυγχρονίζουν υφιστάμενες δομές ή λειτουργίες. Η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και πλούτου για την κάλυψη των δαπανών βαφτίστηκε «μεταρρύθμιση». Η εγκατάλειψη στην τύχη τους κρίσιμων κοινωνικών αγαθών, όπως η παιδεία κι η υγεία, αποκλήθηκε «υλοποίηση προγραμματικών δεσμεύσεων». Η συρρίκνωση και κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μισθών και συντάξεων, ονομάστηκε «δημοσιονομική εξυγίανση».
Τα golden boys της Ο.Ν.ΝΕ.Δ., που βρέθηκαν με τα κλειδιά του κρατικού μηχανισμού στο χέρι από το Μάρτη του 2004, πολύ γρήγορα ανακάλυψαν τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που προσφέρει το «4Χ4» όχημα που παρέλαβαν. Γέμισαν και το ρεζερβουάρ «βενζίνη» με το πονηρό τρικ της «απογραφής» και ξεχύθηκαν μ' ενθουσιασμό στις λεωφόρους της αλαζονείας, της αδιαφάνειας, των σκανδάλων και του αμοραλισμού. Κάτι ψέλλισε ο δυστυχής Καραμανλής στου Μπαϊρακτάρη, αλλά ήταν τόσα τα «γκάζια» των δημοσκοπήσεων κι ο θόρυβος της εξουσίας, που -κι όσοι έτυχε να τ' ακούσουν- νόμισαν πως αφορούν μόνο τους «κουμπάρους». Εξάλλου, η βασική κυβερνητική και μιντιακή ατάκα «για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ» καλά κρατούσε, κοιμίζοντας τον κόσμο.
Αυτά τα «παιδιά» -μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό- καλούνται από τον Καραμανλή να «παίξουν» δυνατά το χαρτί της αποφασιστικότητας, της σιγουριάς, της συναίνεσης και του «νέου».Έχοντας αφήσει πίσω του κάποια άλλα «χρυσά» παιδιά ο πρωθυπουργός, μπορεί να πιστεύει ότι έχει ανεξάντλητες ευκαιρίες επικοινωνιακής πολιτικής κι ανέξοδης πολιτικολογίας. Μπορεί να εκτιμά, ότι μ' αυτά τα «παιδιά» μπορεί να φτάσει ως τις επόμενες εκλογές έχοντας περιορίσει στα όρια της μη αυτοδυναμίας το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να νομίζει, ότι οι πολίτες ίσως «παίξουν» Νέα Δημοκρατία και στις επόμενες εκλογές, όπως έπαιξαν -και κάηκαν κυριολεκτικά- στις εκλογές του 2007.
GAME OVER, κύριε Πρωθυπουργέ. Τα παιδιά της κυβέρνησής σας, μετά τις επόμενες εκλογές, το μόνο που θα παίζουν είναι play station... Στα σπίτια τους φυσικά...