ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Αν ήταν χτες πρωταπριλιά κι ακουγόταν σαν είδηση η απόδραση του Παλαιοκώστα -πέστε μου- δεν θα νομίζατε ότι είναι ένα από τα γνωστά κατ' έθιμο ψέματα και μάλιστα χωρίς να έχει και πολύ - πολύ πρωτοτυπία;

Νομίζω, πως αυτό και μόνο το γεγονός -μια εποχή που όλα είναι πιθανό να συμβούν- φανερώνει το μέγεθος της επιτυχίας του σχεδιασμού, οργάνωσης και δράσης των κακοποιών για την πραγματοποίηση της απόδρασης ή απ' την άλλη το μέγεθος της αποτυχίας του σχεδιασμού, οργάνωσης και αντίδρασης του κρατικού μηχανισμού για την αποτροπή της.

Φτάσαμε να διαπιστώνουμε πως το οργανωμένο έγκλημα, έχει αποχτήσει στις μέρες μας τη δυνατότητα να εκτελεί τόσο πολύπλοκα εγχειρήματα και μάλιστα οποτεδήποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς το οργανωμένο -υποτίθεται- κράτος να είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει. Με άλλα λόγια, οι κακοποιοί αξιοποιώντας κλεμμένα χρήματα -όπως από ληστείες κι απαγωγές- είναι σε θέση να χρηματοδοτούν ανενόχλητοι τις εγκληματικές τους δραστηριότητες, ενώ απεναντίας το κράτος με τους θεσμούς και τους φορείς του -που χρηματοδοτούνται αδρά από τους φορολογούμενους- αποδεικνύεται ανίκανο να λειτουργήσει αποτελεσματικά απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα.

Το κράτος -το μήλον της έριδος των κομμάτων εξουσίας- που άλλοτε το καταγγέλλουν ως υδροκέφαλο ή αναξιόπιστο και άλλοτε το οραματίζονται λιγότερο και στρατηγείο, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τον μηχανισμό παραγωγής κι αναδιανομής του εθνικού πλούτου. Banka είναι -κατά το κοινώς λεγόμενο- κι η αντιμετώπισή του εξαρτάται από το ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω από το γκισέ, ποιο κάνει ταμείο.

Το τραγικό μ' αυτούς που παριστάνουν τα τελευταία χρόνια τους κρατικούς ταμίες, είναι ότι, διαψεύδουν τραγικά όσους τους πίστεψαν και τους υποστήριξαν. Όλους αυτούς που σεμνά και ταπεινά περίμεναν μ' ανυπομονησία στην ουρά μπρος στο γκισέ μήπως δουν χαΐρι και προκοπή -όπως τους έταζαν δεξιά κι αριστερά- κι αντιθέτως, βλέπουν έκπληκτοι τους ταμίες να έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα του χρηματοκιβωτίου κι ολημερίς να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι κάθε λογής κουμπάροι, φίλοι, συγγενείς και παρατρεχάμενοι. Έτσι ακριβώς, όπως μπαινοβγαίνει κι ο Παλαιοκώστας, καλή ώρα.

Τι απογραφές επινόησαν, τι ήπιες προσαρμογές σκαρφίστηκαν, τι δημοσιονομικές σταθερότητες ανακάλυψαν, τι νέους φόρους εφηύραν, ούτε τσακιστό ευρώ δεν κατάφεραν να περισσέψει, έτσι, έστω για τα μάτια του κόσμου. Πάνω που είχε λειώσει πια η καραμέλα πως φταίνε οι προηγούμενοι, ξέσπασε η παγκόσμια «οικονομική κρίση» και την άρπαξαν απ' τα μαλλιά για να συνεχίσουν το παραμύθι. Βλέπεις και στον τόπο μας -μέσα σε ένα μήνα από την ψήφιση του προϋπολογισμού- τραντάχτηκε η βαριά βιομηχανία, ξεθεμελιώθηκε ο παραγωγικός ιστός, κατέρρευσαν οι εξαγωγές, κατρακύλησε το χρηματιστήριο...

Τώρα αναζητούν συναινέσεις και διαλόγους. Είναι προφανές όμως ότι τα μεγάλα λόγια έχουν τελειώσει από καιρό, όπως και τα πρωταπριλιάτικα ψέματα. Το γνωρίζει πολύ καλά ο λαλίστατος κυβερνήτης του τόπου. Εκείνο που μάλλον αναζητά είναι ο κατάλληλος χρόνος, ώστε να οργανώσει με τον καλύτερο τρόπο τη -δεδομένη πλέον- απόδρασή του από την εξουσία. Το ελικόπτερο έχει ανάψει τις μηχανές, όσο όμως την αναβάλει -είναι βέβαιο- ότι τόσο περισσότερος κουρνιαχτός θα σηκώνεται απ' τους έλικές του...

Φωτό: Sophia Douma