"ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΝΑΡΚΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ"

Ξέρεις κάτι; Δεν με νοιάζει πώς θα το πάρεις!...
Μπορεί ο τίτλος να σε παραπέμπει σε παραγεμισμένες βαλίτσες, ηλιοκαμένες παραλίες, ή ιδροκοπημένα μποτιλιαρίσματα. Μπορεί να σου θυμίζει αποτσίγαρα καταχωνιασμένα στην άμμο, μισοσκότεινα δωμάτια συντροφιά με το ρόγχο του air condition ή αντηλιά απομεσήμερου μπρος σε πιάτα γεμάτα ψαροκόκαλα. Μπορεί να σου φέρνει στο νου μυρωδιά καρύδας σε συσκευασία αντηλιακού, κατεψυγμένου μπακαλιάρου σε τηγάνι με ηλιέλαιο ή παραλίας σε περιοχή διυλιστηρίου ή βιολογικού καθαρισμού...
Δικό σου θέμα!...
Και να πω και κάτι άλλο; Ούτε και να ξέρεις καλά-καλά πού το διάβασα με νοιάζει!...
Μ' αρέσει να κλέβω. Να απαλλοτριώνω. Ν' αρπάζω σκέψεις, συναισθήματα, βιώματα ή εμπειρίες. Μ' αρέσει να τρυπώνω από τις χαραμάδες των εξομολογήσεων. Να κρυφοκοιτάζω πώς παίζουν οι λέξεις σε μιαν έκσταση επάνω σε χορό μαγικό. Να εισδύω μέσα σε κορμιά που παγώνουν, σε καρδιές και πνεύματα που λιώνουν νωχελικά σαν χωνάκι σοκολάτα. Ν' ακουμπώ μέλη, που κλείνοντας τον κύκλο τους γίνονται αγκαλιές σιωπής πλημμυρισμένες ευαισθησία...
Πες ό,τι θέλεις!...
Τι άλλο κάνεις; Λες, λες, λες... Λες κι ένοιωσες και κατάλαβες πώς νοιώθω...
Ο ήχος του πληκτρολογίου σου αφήνει ατάραχη την ουσία των πραγμάτων. Οι λέξεις μαυρίζουν οθόνες, καρδιές, ζωές. Οι απόψεις πέφτουν θορυβωδώς σ' ένα τεράστιο κενό. Ό,τι αναπαράγεται, καταναλώνεται και αναλώνεται σε αδιάκοπους κύκλους άλλοτε φαύλους κι άλλοτε γύρω απ' τον εαυτό τους. Κύκλοι μικροί, στενάχωροι, ιδιωτικοί, αδιάφοροι.

Ε, εσύ!... Κουράγιο θα περάσει!...
Μην κοντοστέκεσαι, καίει ο ήλιος!... Όσο μπορείς ν' ακούς, πριν πάψουν τα δάχτυλα να χτυπούν σαν ζόμπι φράσεις, περπάτα και μίλα μου ακόμα μια φορά. Χτύπα με με τις σιωπής σου την κραυγάζουσα ειλικρίνεια. Πέτα μου στα μούτρα την κάθιδρη της αγωνία σου πετσέτα κι ύστερα γλίστρα ήσυχα, γλυκά στου κύκλου την προαιώνια αρμονία. Δεν ήρθ' η ώρα ακόμα... Μόνο δώσ' μου ένα τσιγάρο, δώσ' μου και φωτιά κι έλα στα άβολα για τα μπλουτζην μας καθίσματα του Ηρώδειου, τους αναπτήρες μας ν' ανάψουμε κι απόψε. Έλα ν' αναζητήσουμε μαζί με του Πορτοκάλογλου τη φωνή κάτι από απ' το νόημα του εφηβικού ενθουσιασμού μας, «πριν από τη μεγάλη νάρκη του καλοκαιριού»!