Αν ήμουν ο Μπαμπινιώτης, θα έβαζα τα παιδιά να γράψουν για την ελπίδα. Θα τα προέτρεπα να εκφράσουν αυτά που τα εμπνέουν, που τα συναρπάζουν, που θα ήθελαν να επιδιώξουν στη ζωή τους. Όχι επαγγελματικά, περιβάλλοντα, οικογένειες και πολιτιστικές ταυτότητες. Όχι όλα αυτά, για τα οποία όλοι εμείς οι «μεγάλοι» έχουμε μπερδέψει τα μπούτια μας -ακροβατώντας μεταξύ των συναισθηματισμών της μεταπολίτευσης και του κυνισμού της παγκοσμιοποίησης- και βάζουμε τα παιδιά να μας τα εκθέσουν. Όχι δεν θα έβαζα τα παιδιά να εκτεθούν, να γράψουν για τα δήθεν προβλήματα, τις δήθεν κρίσεις, τις δήθεν σχέσεις, τις δήθεν εξετάσεις.
Θα δοκίμαζα ν’ αχρηστεύσω όλα τα βοηθήματα και τα λυσάρια για ν’ αναδείξω την ψυχή αυτών των παιδιών, για ν’ αναζητήσουν μέσα τους εκείνη τη φλόγα που σε κάνει ν’ αγαπάς, να οραματίζεσαι, να επιθυμείς, να συμμετέχεις, να ελπίζεις. Θα προκαλούσα τον αυθορμητισμό τους, την ζωντάνια τους, τις ιδέες τους, την επινοητικότητά τους για ν’ ακυρώσουμε τα καλούπια και την τυποποίηση στην πράξη. Ναι, αυτή την τεχνηέντως κατασκευασμένη σαν κορυφαία στιγμή της ζωής τους, θα τα καλούσα να τολμήσουν να ξεφύγουν, να εκφράσουν στο χαρτί ό,τι νομίζουν πως για να το πετύχεις, αξίζει να διεκδικήσεις με πάθος, να ματώσεις, να ξενυχτήσεις, να κοπιάσεις.
Αν ήμουν ο Μπαμπινιώτης και κατόρθωνα με το θέμα αυτό να φωτίσω τα κουρασμένα απ’ το διάβασμα μάτια, να συσπάσω τα σφιγμένα απ’ την αγωνία χείλη, να λύσω τα δεμένα απ’ το άγχος χέρια, ν’ ανοίξω τις κλειδωμένες απ’ την καθημερινότητα νεανικές ψυχές, θα έλεγα πως η ελπίδα δεν έχει πεθάνει. Θα έλεγα πως όσο έχουν αυτά τα παιδιά ελπίδα, όλοι μας μπορούμε να ελπίζουμε…
Καλή σου επιτυχία, αγόρι μου!... Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά!!
Θα δοκίμαζα ν’ αχρηστεύσω όλα τα βοηθήματα και τα λυσάρια για ν’ αναδείξω την ψυχή αυτών των παιδιών, για ν’ αναζητήσουν μέσα τους εκείνη τη φλόγα που σε κάνει ν’ αγαπάς, να οραματίζεσαι, να επιθυμείς, να συμμετέχεις, να ελπίζεις. Θα προκαλούσα τον αυθορμητισμό τους, την ζωντάνια τους, τις ιδέες τους, την επινοητικότητά τους για ν’ ακυρώσουμε τα καλούπια και την τυποποίηση στην πράξη. Ναι, αυτή την τεχνηέντως κατασκευασμένη σαν κορυφαία στιγμή της ζωής τους, θα τα καλούσα να τολμήσουν να ξεφύγουν, να εκφράσουν στο χαρτί ό,τι νομίζουν πως για να το πετύχεις, αξίζει να διεκδικήσεις με πάθος, να ματώσεις, να ξενυχτήσεις, να κοπιάσεις.
Αν ήμουν ο Μπαμπινιώτης και κατόρθωνα με το θέμα αυτό να φωτίσω τα κουρασμένα απ’ το διάβασμα μάτια, να συσπάσω τα σφιγμένα απ’ την αγωνία χείλη, να λύσω τα δεμένα απ’ το άγχος χέρια, ν’ ανοίξω τις κλειδωμένες απ’ την καθημερινότητα νεανικές ψυχές, θα έλεγα πως η ελπίδα δεν έχει πεθάνει. Θα έλεγα πως όσο έχουν αυτά τα παιδιά ελπίδα, όλοι μας μπορούμε να ελπίζουμε…
Καλή σου επιτυχία, αγόρι μου!... Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά!!
Καλή δύναμη και καλή επιτυχία στο γιο σου και σε όλα τα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Melissa μου, σ' ευχαριστώ πολύ! 'Εγραψε καλά χτες, ήταν ένα θέμα που το είχε δουλέψει!... Ελπίζουμε να είναι εξίσου καλή κι η συνέχεια για όλα τα παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καλή επιτυχία και στα υπόλοιπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κουράγιο και καλή τύχη σε όλα τα παιδιά.Να δουν τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται.Καλή τύχη στο γιο σου!Μακρυά από κάθε Μπαμπινιώτηδες που κλειδώνουν τα όνειρα στα βιβλία...Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη επιτυχια να εχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω αργω ακομα λιγο για μια τετοια "αγωνια",
αλλα ακομα ο εφιαλτης του αγχους και της απωλειας για ενα απροσεκτο λαθακι με κυνηγανε.
@melissa: Ευχαριστώ πολύ! Γράφει μαθηματικά γενικής σήμερα ελπίζω ότι θα πάει καλά! Τους χαιρετισμούς μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Aza: Καλημέρα καλή μου! Ευχαριστώ για τις ευχές σου!... Φοβού τους Μπαμπινιώτιδες και... μεταρρυθμίσεις φέροντες!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Yanni μου: Τα περάσαμε λίγο - πολύ όλοι!... Κάποτε τα ζούσα σαν υποψήφιος και τώρα τα βιώνω σαν γονιός! Μακάρι να πάνε όλα καλά και τα παιδιά να έχουν ένα καλύτερο αύριο! Να είσαι καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMακάρι!...
ΑπάντησηΔιαγραφή