Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ

Ο μικρός προσπαθεί από τις δυόμιση να μου δείξει ότι διαβάζει φυσική. Εγώ προσπαθώ να του δείξω ότι ο «Μάζης» κάποτε έκανε θαύματα. Ο μικρός έχει αύριο διαγώνισμα φυσική. Εγώ έχω από το πρωί που ξεφυλλίζω την «Κυριακάτικη». Ο μικρός μπερδεύεται στο να υπολογίσει την αντίσταση που έχει ένα σύρμα από κράμα σιδήρου–νικελίου. Εγώ μπερδεύω μετανάστες, κράτος μάνατζερ, 80 προσταγές και… παπαρούνες.
Μετά τους χιλιάδες ανώνυμους από τα βάθη της ανατολής και της Αφρικής που λαθραία και κακήν κακώς περνούν από χρόνια τα σύνορά μας, το τελευταίο διάστημα αποχτήσαμε και τους επώνυμους Ευρωπαίους που διαβαίνουν όλο και συχνότερα το κατώφλι των vip’s του «Ελ. Βενιζέλος». Οι πρώτοι έρχονται για να βρουν στον ήλιο μοίρα, οι άλλοι για να μας πουν τη μοίρα μας. Οι οικονομικοί μετανάστες κυνηγούν στον τόπο μας το όνειρο της επιβίωσής τους, οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες κυνηγούν στον τόπο μας το επίπεδο διαβίωσής μας.
Για τους «ξένους» σχεδιάζονται μέτρα από την κυβέρνηση που θα διευκολύνουν την παραμονή τους στη χώρα, για τους «ντόπιους» σχεδιάζονται μέτρα απ’ την κυβέρνηση που θα διευκολύνουν την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη. Για τους λογής-λογής ειδικούς κι επιτετραμμένους απ’ τις Βρυξέλλες καταρτίζονται ειδικές εκθέσεις με στοιχεία και λογιστικά κατάστιχα από το 2004, για τους εργαζόμενους συλλήβδην καταρτίζονται λίστες περικοπών επιδομάτων και μισθών από το 1974.
Στο γαϊτανάκι της παγκόσμιας επιβίωσης, αυτό που για άλλους είναι όνειρο, τείνει μέρα με τη μέρα να γίνει για άλλους εφιάλτης κι αυτό που για άλλους είναι αυτονόητο, είναι για άλλους άπιαστο όνειρο.
Κάποτε φεύγανε κι οι Έλληνες για τα «ξένα». Κάποτε για να πας στην Αμερική ήθελες βδομάδες. Κάποτε για να φας κρέας έπρεπε να ‘ναι Κυριακή. Κάποτε δούλευες πολύ κι ήθελες λίγα. Κάποτε ο κόσμος ήταν τεράστιος και μοιρασμένος. Κάποτε αυτοί που αποφάσιζαν είχαν στρατούς και πλούτο. Κάποτε οι ανήσυχες ιδέες έτρεφαν τις ανθρώπινες ελπίδες...
Όταν οι Έλληνες ανακάλυψαν τα Λιόσια και την Πλατεία Αμερικής. Όταν για να πας στην Αμερική ήθελες βδομάδες για να βγάλεις βίζα. Όταν έκανες όλη τη βδομάδα δίαιτα για να φας την Κυριακή. Όταν δούλευες πολύ αλλά ήθελες και πιο πολλά. Όταν ο κόσμος μίκρυνε πίσω απ’ τα γκρεμισμένα σύνορά του. Όταν ο πλούτος αποφάσισε να ‘χει και στρατούς. Όταν χόρτασαν οι άνθρωποι ιδέες...
Τότε τα «δικά» μας έγιναν πολύτιμα. Τότε η Αμερική πήγε απέναντι. Τότε τα σούπερ μάρκετ πήραν το ρόλο ψυχοθεραπευτή. Τότε το μόνο που ήθελες ήταν να ‘χεις μια δουλειά. Τότε το σύνορο του κόσμου όλου ήταν ότι χώραγε στην οθόνη της τηλεόρασης. Τότε ο στρατός έφερε πλούτο σ’ αυτούς που αποφασίζουν. Τότε οι ιδέες έβαλαν γκρι κοστούμι κι έγιναν ντίλερ ανθρώπων και ελπίδων....
Τώρα και πάντα όλοι είμαστε μετανάστες. Τώρα και πάντα η Αμερική ήταν δίπλα κι απέναντι. Τώρα και πάντα το φαγητό ήταν το ζητούμενο της ζωής. Τώρα και πάντα για τους πολλούς «τα αγαθά κόποις κτώνται». Τώρα και πάντα οι άνθρωποι ήθελαν κάπου να έχουν να γυρίσουν. Τώρα και πάντα οι στρατοί γεννούσαν πλούτο κι ο πλούτος εξουσίες. Τώρα και πάντα κάποιοι θα ονειρεύονται και κάποιοι θα τρέφονται απ’ τα όνειρα των άλλων.
Τώρα ο μικρός συνεχίζει να διαβάζει με τη μάνα του. Τώρα εγώ έχω έτοιμο το ποστ.
Αν της τα πει καλά θα πάει και το βράδυ κινηματογράφο. Κάποτε και τότε και τώρα, όλα στη ζωή έχουν το τίμημα και την τιμή τους τελικά…

7 σχόλια:

  1. Δε ξέρω αν όλα έχουν την τιμή τους αλλά ότι όλα έχουν το τίμημα τους αυτό είναι σίγουρο. Δες το γιο σου: Εξαγοράζει το βραδυνό σινεμά με το να πει καλά το μάθημα του. Αλλά κι εμείς, οι μεγαλύτεροι, όταν το λέμε το "ποίημα" καλά, ε τότε όλο και κάτι "αγοράζουμε". Αν όχι, βλέπουμε....Χαιρετώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...
    Aν δεν ήταν απίστευτα εκπληκτικό να διαπιστώνουμε κάθε τόσο πόσο πολύ ίδια, θα ήταν αφάνταστα βαρετό... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην εποχή μου τον Αλκίνοο Μάζη τον είχα διευθυντή στο σχολείο μου, τρείς φορές την εβδομάδα (!) συγχρόνως ήταν διευθυντής και σε ένα άλλο ιδιωτικό !
    Ηξερε καλά γαλλικά ώστε να αντιγράψει ένα βιβλίο Φυσικής, οι ασκήσεις δεν είχαν ελεγθεί καλά και συνήθως ήταν εκτός ύλης.
    Κάθε άνθρωπος λένε οι Κινέζοι είναι τρία πράγματα :

    Αυτό που νομίζει πως είναι
    Αυτό που νομίζουν οι άλλοι πως είναι
    Αυτό που στην πραγματικότητα είναι.

    Τα δύο πρώτα αλλάζουν τρομακτικά στο Ελλάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ΦΟΡΑΔΑ μου: 'Ολα τα ίδια μένουν... αν και στις μέρες μας φαίνεται πως πολλά πάνε ν' αλλάξουν κι ίσως αυτό να είναι κι η μεγάλη έκπληξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Φίλε Τζί, τι μου λες; Ολόκληρος ο Μάζης για πάρτη σας! Αυτός που μας τρέλαινε με τις απίθανες ασκήσεις του κι απαγορευότανε τότε και τα λυσάρια!.... Τυχεράκια!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ''Τώρα και πάντα κάποιοι θα ονειρεύονται και κάποιοι θα τρέφονται απ’ τα όνειρα των άλλων''.
    Αυτή η φράση απ όλο το κειμενο μου άρεσε περισσότερο και είναι μια πικρη αλήθεια..
    Καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γειά χαρά σου παλιόφιλε Vam33!... Τα όνειρα είναι το καταφύγιο της ελπίδας (κι ας ξέρουμε ότι κάποιες φορές κάποιοι αυτό το εκμεταλλεύονται). Να είσαι καλά και να τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή